30 ธันวาคม 2545 13:47 น.
แว่นหนา
ความรักที่มีให้เธอมากมาย
แสนมั่นใจว่าไม่มีใครรู้
ทุกทุกครั้งบางเวลาที่แอบดู
ก็ทำเหมือนเธออยู่นอกสายตา
เพื่อนทั้งหลายยังไม่รู้อยู่ดี
ว่าเธอนี้คือคนที่ฉันห่วงหา
แต่แค่เพียงเธอหันมองกลับมา
สิ่งที่ฉันซ่อนไว้ในแววตา...
...หลุดออกมาหมดเลย
(ง่ะ...เสียฟอร์มจังเรา)
29 ธันวาคม 2545 08:22 น.
แว่นหนา
ตำแหน่งเพื่อนสนิท ฟังดูดี
เป็นแค่เพียงเพื่อนซี้ก็รับไหว
แม้เคยคิดอยากชิดเป็นหวานใจ
แต่ตอนนี้ไม่เป็นไร...ธรรมดา
ภูมิใจมากถึงมากที่สุด
ได้เป็นมนุษย์คนที่เธอจะเดินมาหา
ยามเธอทุกข์ใจร้องไห้เสียน้ำตา
แม้บางเวลาต้องแอบหลบหน้า...
...ซับน้ำตาให้ตัวเอง
21 ธันวาคม 2545 19:51 น.
แว่นหนา
สายตาเอื้ออาทร
เหมือนเว้าวอนที่เธอส่งมาหา
คำพูดแฝงความห่วงใยในวาจา
ขอแค่ฉันคนเดียวนะ ที่ได้รับมัน
อย่านะ อย่ามอบให้ใคร
แม้วันไกลอย่างไร ขอให้คงมั่น
ไม่พอใจถ้าใครใกล้เธอจะผูกพัน
เพราะรักมากจนยากจะแบ่งปัน...
...แฟนฉันไม่ใช่ของส่วนรวม
20 ธันวาคม 2545 18:59 น.
แว่นหนา
ไม่เคยหวงไม่เคยหึง
เหมือนไม่คิดถึง เหมือนไม่ห่วงหา
เหมือนเธอไม่แคร์แม้จะอยู่ไกลตา
คนรักกันแต่มันเหมือนว่า...ฉันไม่มีใคร
สักวันเธอคงแต่งกับงาน
ส่วนฉันนั้นคงหวีดหวานกับความหวั่นไหว
ขอให้รักกันนานนานยันวันตาย
แต่งเมื่อไรยังไงอย่าลืมเชิญ
19 ธันวาคม 2545 18:13 น.
แว่นหนา
เข้าใจในตัวฉันสักหน่อยนะ
ตัวฉันน่ะเจ้าน้ำตาบ้าหวั่นไหว
รักเราเหงาและเศร้าเพราะห่างไกล
จึงเผลอรับความห่วงใยจากใครอีกคน
อยากบอกเธอว่าฉัน...ขอโทษนะ
ที่ฉันน่ะหลงเพ้อเผลอสับสน
ต่อไปนี้ คนดี ฉันจะอดทน
ฉันอาจเผลอให้รักเล็กเล็กกับใครบางคน...
...แต่รักเปี่ยมล้นมันเป็นของเธอ