4 พฤศจิกายน 2545 23:18 น.
แว่นหนา
ทำไมจึงรักเธอรู้ไหม
เธอรับได้ในนิสัยคนอย่างฉัน
ไม่เคยนิ้งอย่างผู้หญิงเขาเป็นกัน
ไม่คะขาไม่อ่อนหวานก๋ากั่นเกินพอดี
บางทีห้าวบางทีเฮี้ยบเฉียบคล้ายชาย
บ้างร้องไห้บ้างน้อยใจบ้างวิ่งหนี
เธอยังรับได้หมดใจที่เธอมี
จะไม่รักได้ไงล่ะทีนี้...
...คนดีรักเธอที่สุดเลย
3 พฤศจิกายน 2545 19:57 น.
แว่นหนา
เอาแต่ใจเกินไปหรือเปล่า
ที่อยากให้รักเรามีเวลาเข้ามากกว่านี้
รู้ว่าเธอยุ่งวุ่นวายงานอะไรทั้งปี
แต่ความรู้สึกที่ฉันมี...คือแอบไม่พอใจ
เธอทำงานหนัก
แต่ฉันขอเวลาให้รัก...เอาเปรียบมากจริงไหม
ลองทั้งอดทน อดกลั้น...ไม่ได้อะไร
เพราะสุดท้ายก็แอบน้อยใจ...
...ไม่มีเหตุผลเลย
2 พฤศจิกายน 2545 10:35 น.
แว่นหนา
เจ้าชายขี่ม้า กุ๊บ กั๊บ
ค่อยค่อยเยื่องย่างขยับมาทางนี้
เกือบร้องไห้จะได้หวานใจกับเขาสักที
รีบแต่งตัวสวยเต็มที่เพชรพลอยประดับประดา
ลงจากม้ามายืนคุย
เอาล่ะวุ้ย...เรียกสินสอดเท่าไรดีน้า
ดูท่าทางกระวนกระวาย บิดไปบิดมา
มันถามหาสุขานี่หว่า...ทุเรศจัง