9 ตุลาคม 2545 12:34 น.
แว่นหนา
คนไม่รู้จัก หรือ คนรัก
ตัวเลือกมันมากกว่านั้นนัก จริงไหม
เป็นคนรัก เผลอเผลอ...มันจะมากเกินไป
เป็นคนไม่รู้จัก ก็ไม่ไหว เดี๋ยวไม่ได้คุยกัน
น้อยเกิน หรือ มากเกิน ไม่ดีสักทาง
อยากเป็นอะไรที่อยู่กลาง ระหว่าง สองอย่างนั้น
ไม่ขอเป็นคนรัก แต่ก็ขอเป็นมากกว่าคนไม่รู้จักกัน
ฉันขอเป็นเพื่อนคนสำคัญ...
...ซี้กันจนวันตาย
8 ตุลาคม 2545 10:18 น.
แว่นหนา
บังอาจหลงรักเธอ
ตั้งแต่แรกพบเจอ...ผิดมหันต์
จะยอมรับโทษแต่โดยดีก็แล้วกัน
เชิญเธอเลือกลงทัณฑ์ ตามสบาย
ตามข้อบังคับที่ยี่สิบสี่
ให้หอมแก้มเธอสักที...ดีไหม
หรือข้อที่สี่สิบห้า ล่ะว่าไง
ให้โอบกอดเธอไว้...
...ข้อไหนแล้วแต่ใจเธอ
7 ตุลาคม 2545 13:13 น.
แว่นหนา
ไม่เสียใจที่ไม่สวย
แถมดีใจอีกด้วย จะเชื่อไหม
หน้าตาน่ารัก คนก็อยากรู้จักมากมาย
บางคนหวังบางสิ่ง บางคนจริงใจ วุ่นวายเกินพรรณา
ขี้เหร่ เหมือนมีเกราะกัน
ให้ฝ่าฝูงชาละวันงาบสาวสวยใสแต่ใบหน้า
มีสิทธิ์เจอคนจริงใจ ไม่มองแค่หน้าตา
แม้เป็นแค่คำปลอบใจธรรมดา แต่ดูเหมือนว่า...
...จะเป็นเรื่องจริง
3 ตุลาคม 2545 22:18 น.
แว่นหนา
เมื่อคุณมีความรัก เป็นไปได้ที่คุณ...จะบ้า
หยิบไม้กวาดมาเป็นกีตาร์ดีดงั้นดีดงี้
เห็นกะละมังเป็นกลองชุดก็ไปขุดเอามาตี
เป่าก้านผักบุ้งแทนเป่าปี่...ทั้งที่ไม่มีเสียงอะไร
นั่งจ้องตากับโทรศัพท์
ไม่มีคนโทรมาให้รับ...ก็ไปนั่งคุยกับดอกไม้
หยิบสมุดกลอนระบายความบ้า...มั่วมา มั่วไป
เราไม่ได้บ้านะ เรามั่นใจ...ลบร้อยเปอร์เซ็น
2 ตุลาคม 2545 07:41 น.
แว่นหนา
อยากแต่งตัวให้มันน่ารัก
เข้าไปทักอย่างที่เคยทำเสมอ
ประสานสายตาแล้วพูดว่า...ฉันรักเธอ
แต่มันยากที่สุดที่เคยพบเจอ...ไม่รู้จะทำได้อย่างไร
แค่อยากให้ดูหวานโรแมนติค
แต่ฉันซนเป็นลิงขยุกขยิก...จะทำไงไหว
จึงได้แต่ก่อกวนเธออยู่ร่ำไป
โดยหวังว่าเธอจะเข้าใจ...
...ความหมายที่แฝงไว้ในการกระทำ