31 ธันวาคม 2544 15:50 น.
แว่นหนา
เธอ...ช่างแสนดี
แต่เขาคนนี้ก็ดีเหมือนกัน
เธอ...ทำฉันไหวหวั่น
แต่เขาก็เช่นกัน...ทำฉันหลงใหล
เรื่องมันก็มีแค่นี้
แต่คิดกี่ทีก็เลือกไม่ได้
ก็ต่างคนต่างดีคนละอย่างไป
จะทำยังไง...ก็ดันมีใจให้ทั้งสองคน
29 ธันวาคม 2544 11:02 น.
แว่นหนา
วันนี้เป็นไข้ไม่สบาย
ฟังอาจารย์สอนไปแทบบ้า
แต่พอเธอเดินเข้ามา
ไข้หายวับไปกับตา...เอ๊ะ!แปลว่าไง
พอเธอเดินไปไกลฉัน
อาการเดิมนั้นก็กลับมาใหม่
เพื่อนมันเลยอาสาวินิจฉัย
ว่าสงสัยเป็นไข้ใจ...สลับกับไข้จริง
28 ธันวาคม 2544 20:38 น.
แว่นหนา
น้อยใจเธอมากรู้มั้ย
ของขวัญดอกไม้ไม่เคยได้สักครั้ง
คำพูดหวานซึ้งไม่เคยได้ฟัง
น่าน้อยใจจัง แต่ก็ยังทนต่อไป
วันนี้ตกใจเกือบเป็นบ้า
ก็เธอเดินเข้ามาแล้วส่งของขวัญให้
พอฟังเธอพูดแล้วอมยิ้มทันใด
เธอบอก สำหรับ คริสมาสต์ ปีใหม่ วาเลนไทน์
.....ผู้ชายอะไร...ขี้เหนียวจัง
22 ธันวาคม 2544 08:52 น.
แว่นหนา
นั่งข้างฉันแบบนี้
แล้วเธอคนดีจะรู้บ้างไหม
ว่าฉันตื่นเต้นเพียงใด
นั่งเรียนเรียนไป...เกือบไม่รู้เรื่องเลย
แต่มองเธอทีไร
ฉันอายแค่ไหนเธอก็ยังเฉย
จะหน้าแดงสักนิดก็ยังไม่เคย
คำพูดซึ้งซึ้ง แทบไม่มีเลย...เบื่อจัง
19 ธันวาคม 2544 20:24 น.
แว่นหนา
เป็นได้แค่พี่ที่แสนดี
เป็นได้แค่นี้จริงจริงใช่ไหม
คนที่รักน้องก็มีตั้งมากมาย
พี่ก็เลยหมดความหมายไปเลยทันที
รึว่าน้องไม่ชอบคนแก่กว่า
เลยไม่หันมามองพี่คนนี้
โอ๊ย...ปวดหัวไม่รู้ทำไงดี
ทำไมไม่เกิดช้ากว่านี้...สักปีนะเรา