15 พฤศจิกายน 2545 17:45 น.
แว่นหนา
หากชีวิตฉันไม่มีวันพรุ่งนี้
โปรดทำใจให้ดีแล้วเข้มแข็งไว้
คิดเสียว่าฉันผ่านมาและผ่านไป
เป็นแค่ใครคนไกลที่รู้จักกัน
เธอกั้นไม่ได้หรอกความตาย
สิ่งเดียวที่เธอช่วยได้ คือลืมฉัน
ลืมที่ผ่านมาลืมนะว่าเราเคยผูกพัน
ไม่อยากเป็นอดีตให้เธอทรมาน...
...ในวันที่ฉันต้องจากลา
-=อย่าพึ่งตกใจ เราไม่ได้ลาตายนะ คือว่าช่วงนี้เจ็บหัวใจบ่อยมาก เมื่อก่อนก็เจ็บแต่ไม่บ่อยขนาดนี้ (หัวใจจิงๆ ที่สูบฉีดเลือดอ่ะ) มันจะเจ็บเหมือนมีคนบีบ (แย่ๆ) ยังไม่ได้ไปตรวจเลย แค่พูดเพื่อๆไว้ (เราคงไม่แจ๊คพอตตายตั้งแต่อายุ 12 หรอกนะ)=-
14 พฤศจิกายน 2545 20:14 น.
แว่นหนา
ไม่ได้อ่อนหวาน แต่ฉันอ่อนไหว
ยิ่งเธออยู่ห่างกันไกลเสียแบบนี้
ไม่ใช่คนขี้เหงา แต่แอบเศร้าทุกที
ด้วยระยะทางช่องว่างที่มี เป็นร้อยเป็นพัน
ไม่ใช่คนใจน้อย แต่น้อยใจบ้าง
ที่ความรักเลือนลางเจือจางดังแค่ฝัน
อยากกุมมือเธอไว้ฝ่าลมหนาวไปด้วยกัน
ทำได้เพียงกุมมือตัวเองไปวันวัน...
...เท่านั้นเอง
12 พฤศจิกายน 2545 18:05 น.
แว่นหนา
นก...ต้องการแผ่นฟ้า
ปลา...ต้องการธาราน้ำใส
สัตส์ป่า...ต้องการอาศัยพงไพร
หัวใจ...ต้องการการเอาใจใส่ จากใครเช่นเธอ
น้ำตา...ต้องการไหลมาเพราะอ้างว้าง
รักเลือนลาง...ต้องการหวานบ้างแต่สม่ำเสมอ
ฉัน...ต้องการเพียงอยากพบอยากเจอ
แต่เพียงโทรศัพท์จากเธอ...
...ก็ทำคนเพ้อ อยู่ได้ไปอีกวัน
8 พฤศจิกายน 2545 18:46 น.
แว่นหนา
หนึ่งหยดน้ำตา คือค่าความร้าวไหว
หนึ่งคืนที่ร้องไห้ คือหัวใจที่คิดถึง
หนึ่งความปวดปร่า คือค่าคำรำพึง
หนึ่งบวกหนึ่ง อีกหลายหนึ่ง คงถึงเป็นพัน
สุขบ้างทุกข์บ้าง
น้ำตาหลั่งเพราะอ้างว้างก็เท่านั้น
ขอโทษที่อ่อนแอไปก็แล้วกัน
จะพยายามคิดและเชื่อมั่น...
...ว่าจะมีวันของเรา
4 พฤศจิกายน 2545 23:18 น.
แว่นหนา
ทำไมจึงรักเธอรู้ไหม
เธอรับได้ในนิสัยคนอย่างฉัน
ไม่เคยนิ้งอย่างผู้หญิงเขาเป็นกัน
ไม่คะขาไม่อ่อนหวานก๋ากั่นเกินพอดี
บางทีห้าวบางทีเฮี้ยบเฉียบคล้ายชาย
บ้างร้องไห้บ้างน้อยใจบ้างวิ่งหนี
เธอยังรับได้หมดใจที่เธอมี
จะไม่รักได้ไงล่ะทีนี้...
...คนดีรักเธอที่สุดเลย
หน้าส่วนตัว
566
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแว่นหนา
