26 พฤศจิกายน 2545 17:57 น.
แว่นหนา
เสียค่าโทรตั้งสามบาท
อยากคุยจนสายขาดจะได้ไหม
งอแงไม่ยอมวางอย่างเอาแต่ใจ
เธอง่วงนอนไม่ให้เธอไป...ไม่วาง
ก็รู้ว่ามันไม่ดี
แต่อยู่ห่างกันแบบนี้มันอ้างว้าง
ชีพจรรักแผ่วแผ่วมันเบาบาง
แค่อยากชิดคุณมากขึ้นบ้าง...
...เท่านั้นเอง
24 พฤศจิกายน 2545 10:08 น.
แว่นหนา
หากฉันเป็นสโนไวท์
คงหลับใหลอยู่ในกล่องโลงศพ
วันเวลาพาให้เจ้าชายมาพบ
ก็จับตบจับตบให้ตื่นเสียที
เพราะเป็นเจ้าหญิงแก่นแก้ว
ทำตาแป๋วแหววกวนประสาทแบบนี้
เจ้าชอบต๊องบ๊องหน่อยแต่รักไม่กร่อยสักที
สุดยอดคู่รักแห่งปี...
....ที่บ้าบอพอกัน
22 พฤศจิกายน 2545 20:36 น.
แว่นหนา
ฉันอยู่ได้เพราะความรัก
และมีคุณพิงพักยามเหนื่อยล้า
ยังหายใจด้วยความห่วงใยที่ได้มา
หากขาดคุณคงราวกับว่าจะขาดใจ
ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไร้ค่า
พอคุณเข้ามาได้เริงร่าเป็นคนใหม่
คุณเปลี่ยนฉันแล้ว โปรดรับผิดชอบต่อไป
บอกมาสักทีให้ดีใจ...
...ว่าฉันเป็นใครที่เธอจะดูแล
20 พฤศจิกายน 2545 18:35 น.
แว่นหนา
มีบางอย่างอยากบอกให้รู้ไว้
ว่าเธอไม่ใช่ลมหายใจของฉัน
แม้เธอคือคนที่ฉันผูกพัน
เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น....จะอธิบาย
เพราะลมหายใจของฉัน
มีเพื่ออยู่ไปวันวัน เข้าใจไหม
ลมหายใจของฉัน ไม่ใช่ของใคร
แต่หากขาดเธอ ฉันไม่อยากหายใจต่อไป
...ก็เท่านั้นเอง
18 พฤศจิกายน 2545 19:21 น.
แว่นหนา
ชวนเพื่อนนอนมองเมฆบนท้องฟ้า
เพื่อนบอกว่า ... นั่นน่ะ เป็นรูปหมู
อีกคนบอก...ไม่ใช่ นั่นรูปงู
แต่ฉันดูและดู...ก็เป็นหน้าเธอ
เพื่อนร้อง...โอ้ย ไอ้บ้า ถ้าจะประสาท
รักแฟนจัดจนเอามาฝันเพ้อ
เอ๊ะก้อนนั้น ก้อนนี้ มีแต่หน้าเธอ
เราลืมกินยากันบ้ารึเปล่าเออ...
...เพ้อเจ้อเก่งจริง