8 เมษายน 2546 12:01 น.
แว่นหนา
กลับมาเร็วเร็วหน่อยจะได้ไหม
ก่อนอะไรจะสายไปจนเกินแก้
ข้างกายฉันนั้นมีคนคอยดูแล
ทั้งคอยรักคอยแคร์และห่วงใย
ไม่อยากรักใครที่ไม่ใช่เธอ
แต่ฉันอาจพลั้งเผลอไปเป็นได้
ใจซุกซนเมื่อคนคุมอยู่ห่างไกล
เพราะฉะนั้นกลับมาไวไว...จะรอ
19 มีนาคม 2546 07:10 น.
แว่นหนา
มองภาพเธอที่วางอยู่ข้างเตียง
คิดถึงเสียงที่เธอกรอกมาตามสาย
ว่ายังรักยังห่วงหวงมากมาย
แต่ธุระมากมาย โปรดรอกัน
ในวันนั้นฉันตกลงยอมรับปาก
ไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนั้น
คิดไม่ถึง...ความห่างเหินที่ไม่นาน
ก็ทำให้ทรมานปานขาดใจ
ความปวดร้าวทำเอาไม่อยากตื่น
มาทนฝืนจมลงสู่ความหมองไหม้
พึ่งรู้ตัว ไม่เคยเก่งแต่อย่างใด
อ่ออนแอจนแพ้ได้....แค่การรอ
18 มีนาคม 2546 13:09 น.
แว่นหนา
ฉันเคยคิดอะไรไร้เหตุผล
ว่าอยากฟังอีกสักหน คำคำนั้น
อยากให้เธอพูดมาว่ารักกัน
อยากฟังมันทุกวันให้ชื่นใจ
แท้จริงแล้วที่เธอทำทุกทุกสิ่ง
มันก็สื่อความจริงที่ยิ่งใหญ่
นอนห่มผ้าด้วยนะ เดี๋ยวไม่สบาย
รีบกินยานอนซะไป จะได้หายดี
ไม่มีคำไหนออกเสียงได้ว่า รัก
แต่ก็สุขใจนักเพียงเท่านี้
คำว่ารักที่อยยากฟังมาเป็นปี
กลับมีค่าน้อยกว่าที่เธอห่วงใย
19 กุมภาพันธ์ 2546 17:34 น.
แว่นหนา
นั่งจ้องมองรูปเธออยู่
เพื่อนมาขอดู ไม่ให้
ก็คนมันหวง จะทำไม
เดี๋ยวเพื่อนติดใจ ได้ฆ่ากัน
คงไม่บ้าเกินหรอกนะ
หวงอ่ะ หึงอ่ะ เรื่องของฉัน
อยากเก็บเธอไว้ให้นานนาน
ใครจะแย่งมาต่อยกัน...เข้ามาเล๊ยยยยยยย!
9 กุมภาพันธ์ 2546 19:51 น.
แว่นหนา
ฉันรู้นะว่านี่ฝีมือเธอ
ตั้งแต่แรกพบเจอเธอสาปฉัน
ให้เมื่อใดที่เราต้องไกลกัน
เกิดอาการใจสั่นตลอดเวลา
พยายามต้านแล้วแต่ไม่ไหว
เธอมันเก่งเกินไป ฉันหมดท่า
ชนะแล้วรับผิดชอบกันด้วยนา
เป็นทาสรักเธออีกคนแล้วนะ...พ่อตัวดี
หน้าส่วนตัว
730
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแว่นหนา
