9 มกราคม 2547 20:59 น.
แว่นหนา
จะไปฟัง อะไร คนอื่นเขา
คนรักกัน คือเรา เพียงเท่านี้
ยิ้มให้ชื่น ใจหน่อย สิคนดี
แล้วตั้งใจ ฟังสิ...จะอธิบาย
คนจับปลา สองมือ อือใช่ฉัน
แต่จับตัว เดียวกัน นะรู้ไหม
ไม่คิดสน คนอื่น ให้วุ่นวาย
เมื่อเธอคือ ทุกความหมาย ที่ฉันรอ
7 มกราคม 2547 20:16 น.
แว่นหนา
ในวันนั้น เธอเอง ที่ไม่สน
มองข้ามฉัน ทั้งคน ไม่ไว้หน้า
แล้ววันนี้ เธอจะเดิน กลับเข้ามา
พูดจาดี ทีท่า ว่าสนใจ
หวานคารม คมมีด อาบพิษรัก
เธอมันซา ดิสม์นัก พ่อตัวร้าย
ไม่จริงจัง ก็เชิญ เดินออกไป
อย่ามาเติม เชื้อไฟ ..........ค น จ ะ ลื ม
3 มกราคม 2547 15:03 น.
แว่นหนา
เพราะเจ็บช้ำจนไม่อยากจะรักใคร
ปิดประตู หัวใจ ไว้แน่นหนา
ไม่ยอมเปิด รับใคร ให้เข้ามา
ทั้งขู่ไล่ เป็นยายบ้า ให้วุ่นวาย
แต่คุณ...เพียงแวบแรก ที่คิดถึง
ประตูเปิด อีกครั้งหนึ่ง รู้บ้างไหม
เหลือเพียงรอ ให้คุณ ตัดสินใจ
จะทำเมิน หรือเดินเข้าไป...เท่านั้นเอง
3 มกราคม 2547 14:58 น.
แว่นหนา
อย่าโกรธเลยอย่าทำเฉยได้หรือเปล่า
กลับเป็นเพื่อนกันอย่างเก่าคงดีกว่า
ใจเย็นเย็นลงหน่อยค่อยพูดจา
เพ่งพินิจพิจจารณาฉันให้ดี
แล้วสุดท้ายเธออาจ จะได้รู้
หากมองดู ฉันบ้าง ในครั้งนี้
คนใจร้ายที่หักอกเธอดนดี
แอบคิดถึงอยู่เต็มที...ไม่รู้ทำไม
13 ตุลาคม 2546 11:44 น.
แว่นหนา
ตื่นขึ้นมากับขอบตาที่บวมช้ำ
ผลจากการกระทำเมื่อคืนนี้
บ้าจังเนอะ ไล่เธอ เอทั้งที
พอเธอไปใยแอบมีน้ำตา
รักเธอนั้นฉันต้องรักแค่เพื่อนกัน
เพราะเข้าเป็นมากกว่านั้นสำคัญกว่า
เราไม่ควรใกล้กันตลอดมา
ยามฉันท้อ เธอรักษา จนเอนใจ
แต่จะลืมเธอจากฝันฉันได้หรือ
คนที่เคยกุมมือยามร้องไห้
คนที่ผูกพันกันมากกว่าใคร
อ้อมกอดอุ่นลืมได้หรือไรกัน
สำหรับเธอคงไม่ยากเลยสินะ
ที่จะลืมฉันซะแล้วหลับฝัน
ก็เอาเถอะ...ห่มผ้าด้วยละกัน
ต่อแต่นี้ไม่มีฉัน ดูแลตัวเอง