5 กุมภาพันธ์ 2545 08:09 น.
แว่นหนา
วันก่อนต้องไปเต้นแสดง
อาจารย์ก็จัดแจงหาชุดให้ใส่
กระโปรงสั้นนิดเดียวนี่มันอะไร
เกิดมาไม่เคยใส่อะไรแบบนี้
โวยวายอยู่พักใหญ่
เธอเดินมาใกล้ ฉันก็เลยวิ่งหนี
แต่เธอดึงมือไว้แล้วบอก น่ารักดี
โอเคงั้นวันนี้ยอมใส่ให้ดูฟรีฟรีหนึ่งวัน
4 กุมภาพันธ์ 2545 21:21 น.
แว่นหนา
ไปซ้อมดนตรีที่ศูนย์วัฒนธรรม
ฉันนั่งคร่ำเคร่งกับการดีดกีตาร์
มองไปตรงคนดู...มองไป...มองมา
เฮ้ย! เธอนี่หว่า...คนบ้า...มาทำไม?
บอกแล้ว...ว่าอย่ามาดู
เธอมาอยู่แล้วเล่นไม่ออกเข้าใจไหม
ไม่ทันขาดคำเล่นผิดคีย์ในทันใด
ถึงจะโกรธเธอเพียงไร
...แต่ก็ดีใจที่เธอมา
1 กุมภาพันธ์ 2545 20:52 น.
แว่นหนา
เธอน่ารัก เธอหล่อ เธอเก่ง
เป็นกันเองไม่เป็นนักเลงน่าคบหา
เด้นทั้งด้านดนตรีและกีฬา
แต่ฉันคงพบเธอช้า....เกินไป
ก็รู้อยู่ว่าเธอรักคนอื่น
จะให้ฝืนก็คงจะไม่ไหว
จึงได้แต่แอบมองอยู่ไกลไกล
ถึงความรักจะล้นใจ...
...ก็ทำอะไรไม่ได้เลย
27 มกราคม 2545 16:48 น.
แว่นหนา
นั่งแต่งบทละคร
มีปัญหาให้เหนื่อยอ่อนไม่ห่างหาย
ก็พวกเธอแย่งกันเป็นเจ้าชาย
แล้วจะให้ฉันเป็นซินเดอเรลล่า
น่าเบื่อ...ไม่มีที่ดี
พวกเธอนี่! ชอบสร้างปัญหา
ทะเลาะกันอยู่ได้รำคาญตา
เดี๋ยวเถอะจะได้บทเป็นหมา
...กัดกันไม่เลิกลาหน้าวัง
25 มกราคม 2545 19:40 น.
แว่นหนา
เห็นฉันเข้มแข็งแบบนี้
อาการเขินก็มีนะรู้ไหม
ฉันถามเธอว่าเธอเป็นอะไร
เธอบอกว่าเธอไปตกลุมมา
แค่นั้นฉันเองก็ตกใจ
รีบวิ่งไปดูใกล้ใกล้ด้วยห่วงหา
ถามเธอ...ไปตกหลุมที่ไหนมา
เธอตอบว่าตกหลุมรักเธอไงแก้วตา
...คนบ้า! อุตส่าห์ห่วงใย