1 เมษายน 2545 08:24 น.
แว่นหนา
ฉันเข้าใจเธอ
ว่าคนเรามีเผลอได้ทั้งนั้น
เธอเหลียวมองสาวที่เดินสวนกัน
เรื่องแค่นั้นก็ช่างมันไม่เป็นไร
แต่พอฉันมองใครแป๊บนึง
เธอก็ทำหน้าบึ้งแล้วงอนใส่
แล้วแบบนี้จะยุติธรรมได้อย่างไร
พอหึงแล้วงอนใส่ ผู้ชายที่ไหน...
...เขาทำกัน
28 มีนาคม 2545 12:00 น.
แว่นหนา
เอ๊ะ...นี่มันยังไง
เธอเป็นพระเอกฉันเป็นนางร้ายไม่ใช่เหรอ
ไม่ตรงกับบทที่ซ้อมไว้รู้มั้ยเออ
แล้วเธอต้องบอกรักนางเอกไม่ใช่รึไง
งงสิงงตบนางเอกอยู่ดีดี
แทนที่เธอจะช่วยคนดีแล้วหันมาไล่
เปล่าเลย...อยู่อยู่ก็มาไม่รู้ยังไง
นางเอกในใจของผมมีคุณคนเดียว
27 มีนาคม 2545 13:12 น.
แว่นหนา
ทะเลนี้ยังเหมือนเก่า
ที่พวกเราคอยนั่งด้วยกัน
หยอกล้อ...เธอกับฉัน
จนคืนวันมันเปลี่ยนไป
ทะเลยังเหมือนเก่า
แต่มีคนเป็นคนใหม่
ทิ้งฉันได้อย่างไร
จากเคยรักใคร่กลายเป็น...
...ฆ่าเธอตายลอยลงทะเล
25 มีนาคม 2545 19:12 น.
แว่นหนา
อยู่อยู่ก็แซวคนนั้น
แล้วหันมาทักคนนี้
เธอมันนิสัยไม่ดี
เธอนี้เจ้าชู้ไม่จริงใจ
สงสารผู้หญิงคนอื่น
ที่เธอจะหยิบยื่นให้เขาหลงใหล
เพราะฉะนั้นจะยอมเสียสละใจ
ให้เธอมาอยู่ข้างในจะได้ไม่ต้องหลอกใคร..
...อีกเลย
24 มีนาคม 2545 19:55 น.
แว่นหนา
ต้องบอก
dokkoon
คิดอะไรใครจะรู้จะดูออก
หากไม่บอกใครจะเห็นเช่นคิดได้
เมื่อรักเขาแต่เราไม่บอกออกไป
แล้วเมื่อไรใครเล่าเข้าใจเรา
คิดอย่างไรบอกออกไปอย่างนั้น
อย่าไปหวั่นพรั่นพรึ่งให้โง่เขลา
อย่างน้อยก็ให้เขาเข้าใจเรา
จากนั้นเขาจะคิดอย่างไรไม่หวั่นใจเลย
บอกซะที
แว่นหนา
ก็ใช่สิ...ไม่บอกใครจะรู้
มองเธอดูเธอนั้นก็ทำเฉย
ทำเป็นอายสักนิดก็ไม่เคย
ฉันก็เลยแอบหวังอยู่ไกลไกล
อ้าว...ปรากฏว่าใจตรงกัน
ช่วยพูดมันเร็วกว่านี้จะได้ไหม
นึกว่าต้องรอจนแก่เป็นยาย
แต่สุดท้าย...เราก็ได้รักกัน ( สักที )