5 กรกฎาคม 2545 17:19 น.
แว่นหนา
เปรียบเธอเหมือนน้ำชาร้อนร้อน
ถึงจะเป่าก่อนก็ยังร้อนแสบปากอย่างนี้
ลังเลลังเลจะดื่มต่อดีไม่ดี
รีบรีบดื่มไปอีกทีจะได้หมดหมดกัน
แต่ดื่มไปสักพักก็เริ่มงง
เกิดสงสัยทำไมมันหวานขนาดนั้น
อบอุ่นละมุนละไมไปเกือบทั้งวัน
รักจริงจริงพ่อน้ำชาร้อนของฉัน...
...น้ำชาอย่างเธอนั้นของฉันคนเดียว
3 กรกฎาคม 2545 17:37 น.
แว่นหนา
ยิ่งเธอทำเมินทำเฉย
ฉันก็ยิ่งอยากคุ้นเคยมากกว่านี้
ยิ่งเธอทำเป็นไม่สนใจใยดี
อยากทำก็ทำไปสิ...ตามใจ
จะไม่รับของที่ให้ก็ไม่ว่า
ได้ไปแล้วคืนกลับมาก็ยังไหว
ยกให้เพื่อนเอาไปกินก็ไม่เป็นไร
ฉีกจดหมายกระจุยกระจายก็ได้ถ้าใจวกวน
เอายางลบมาลบสิ...แน่จริง
เอาลิกขวิดมาขีดทิ้งก็ไม่สน
ยอมแปลงใจให้เป็น ท ทหารอดทน
คนใจแข็งกับคนซนซนใครจะใจอ่อนก่อนกัน!
2 กรกฎาคม 2545 16:55 น.
แว่นหนา
มีคนเคยทักรึป่าวว่าน่ารัก
อย่าดีใจนักจะบอกให้...มันตอแหล
มีใครแอบมองรึป่าว แบบว่าชำเลืองแล
เขาคิดว่าเธอน่ะคนแท้แท้รึกะหังปลอมมา
มีคนเคยหัวเราะให้รึป่าว
ถ้ามีก็รู้ไว้นะเอ้า...เค้าคิดว่าเธอบ้า
แล้วเคยมีคนบอกบ้างมั้ยแก้วตา
ว่าเธอน่ะยังมีค่าในสายตาไคบางคน...
...(ที่กัดเธอ)
26 มิถุนายน 2545 17:14 น.
แว่นหนา
พ่อเทวดาใจแข็งของฉัน
ทำไมใจดำขนาดนั้น...บอกได้ไหม
ทำเป็นไม่สนทำเป็นบ่นทำร้ายจิตใจ
ทำให้เราร้องไห้...ใจร้ายจริงจริง
ถึงจะร้ายเพียงใดก็ไม่หวั่น
ยังรักเธอคงมั่น...พ่อเทวดาขรึมนิ่ง
ดูสิว่าจะใจแข็งอีกนานไหม ในความเป็นจริง
เมื่อเจอลิงตัวน้อยน้อยคอยตามล่าหัวใจ
25 มิถุนายน 2545 17:04 น.
แว่นหนา
เธอ...ทำไให้ชีวิตฉันมีความหมาย
เธอ...ทำให้อะไรอะไรมันมีค่า
เธอ...ทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดมา
เธอ...ทำให้โรงเรียนไม่น่าเบื่ออย่างที่เคยเป็น
แต่เธอ...คงไม่เคยคิดเลยใช่ไหม
ว่าเธอ...เป็นใครที่ชี้นำให้ฉันเห็น
ว่าฉัน...สามารถจะรักเธอได้ไม่ยากเย็น
หลักฐานก็นี่ไงที่ฉันเป็น...ก็เห็นเห็นว่ารักเธอยิ่งกว่าใคร