14 กรกฎาคม 2545 09:36 น.
แว่นหนา
ความในใจของดวงจันทร์
ปลายสน
ไม่มีดาวซักดวง
ที่ควงคู่มากับจันทร์
เป็นคืนแรมที่หนาวสั่น
สงสารจันทร์คงหนาวใจ
อยู่ตรงนั้นโดดเดี่ยว
เปล่าเปลี่ยวมากใช่ไหม
พอรู้พอเข้าใจ
ก็ฉันนี่ไงไม่ต่างอะไรไปกว่าจันทร์
ความใจใจของดวงดาว
แว่นหนา
แต่ถ้าเธอลองสังเกตุดูดีดี
คงเห็นแสงริบหรี่อยู่ตรงนั้น
แสงจากดาวดวงหนึ่งที่ไม่สำคัญ
กำลังรอวันสุกสว่างอล่างตา
แอบมองพระจันทร์มานานแสนนาน
แต่จะให้ไปใกล้กัน...ก็ไม่กล้า
กลัวว่าเธอจะตะเพิดไล่กลับมา
ด้วยข้อหาเสนอหน้ามาโดยไม่เจียมตัว
13 กรกฎาคม 2545 10:50 น.
แว่นหนา
อย่ามองฉันแค่เพียงภายนอกรูปกาย
เพราะเธอจะไม่รู้อะไรอะไรที่ฉันคิดอยู่
ทุกทุกวันที่ฉันยิ้มให้เมื่อเธอมองดู
อาจจะวางแผนลอบฆ่าเธออยู่...เธอจะรู้ได้ไง
รึเห็นฉันแกล้งด่าเธอทุกวัน
ในใจฉันอาจมีเธอ...มันก็เป็นได้
แต่ถ้าเธอยังเง่าไม่เข้าใจอะไร
สักวันนึงหัวใจคงชี้ทางให้เธอเอง(ล่ะมั้ง)
12 กรกฎาคม 2545 17:01 น.
แว่นหนา
สวัสดีค่ะท่านเจ้าชาบยิ้มยาก
ไม่ทราบว่าแค่ยิ้มจะลำบากสักแค่ไหน
นุ่งเฉยเฉยก็ยิ้มได้ไม่เห็นเป็นไร
เครียดเกินไป เครียดทำไม ไม่ดีไม่ดี
ดูสิดู ถึงเธอไม่ยิ้มนัก
ยังน่ารักกินใจขนาดนี้
อยากเห็นเธอยิ้มหวานหวานให้สักที
ความเท่ที่มีคงได้แสดงออกเต็มที่...
...คนดียิ้มเถอะนะคะ
11 กรกฎาคม 2545 16:46 น.
แว่นหนา
อบอุ่นหัวใจเหลือเกิน
แค่นั่งมองเธอเพลินเพลินก็ยิ้มได้เสมอ
อารมย์ดีได้ทุกครั้งที่คิดภาพเธอ
ทุกครั้งที่เจอก็ชุ่มชื่นหัวใจ
นี่...อย่าขำสิ...ไม่ใช่น้ำเน่า
อย่าเห็นเป็นตลกเบาเบา...หยุดหัวเราะได้ไหม
ที่อบอุ่นก็เพราะมีคุณ ไม่ได้อุ่นเพราะไฟ
โกรธแล้วนะ ขำอยู่ได้......
...หยุดขำซะที!
8 กรกฎาคม 2545 17:21 น.
แว่นหนา
วันนี้ได้เรียนวิทยาศาสตร์
อาจารย์ประกาศไว้ว่าต้องมีเหตุผล
ก็เลยลองยกเรื่องราวของคนหนึ่งคน
เอามาคิดให้วกวน...ไม่สำคัญเท่าไร
ฉันเริ่มร้องไห้เมื่อไม่มีเธอ
น้ำตาล้นเอ่อทุกครั้งที่เจอเพราะหวั่นไหว
แล้วถ้าฉันหยุดร้องล่ะ...จะเป็นยังไง
เธอจะกลับมารักฉันไหม....สงสัยจัง