26 กรกฎาคม 2545 21:37 น.
แว่นหนา
สมมุติว่าน้ำจะท่วมโลกวันพรุ่งนี้
อยากรู้จังว่าเธอคนดีจะยอมพูดกับฉันไหม
แล้วถ้าเกิดดาวหางจะชนโลกแตกกระจุยกระจาย
เธอจะยอมรับฟังความในใจ หรือเมินใส่อย่างที่เป็นมา
แล้วถ้าเกิดนี่เป็นสิบวินาทีสุดท้าย
เธอจะยอมหันมาแล้วยิ้มให้บ้างไหมน้า
ถ้าเป็นจริงคงได้ตายไม่ค้างคา
เป็นรักสุดท้ายของการเวลา...
...ก่อนที่โลกาจะสิ้นลง
24 กรกฎาคม 2545 08:21 น.
แว่นหนา
ในความคิดของฉัน
เปรียบเธอเป็นพระจันทร์เดือนหงาย
มีสาวสาวมารายล้อมเป็นดาวพร่างพราย
และฉันคงเป็นดาวดวงไกลไกลสุดสายตา
ก็หวังไว้ว่าสักวัน
เราจะโคจรไปพบกันที่กลางฟ้า
ในตอนนั้นดาวที่มีแสงริบหรี่ตลอดมา
คงสุกสว่างขึ้นมากว่าที่เคยเป็น
23 กรกฎาคม 2545 17:15 น.
แว่นหนา
นั่งยิ้มให้ดอกไม้
พูดมาพูดไปกับตัวเองอยู่อย่างนั้น
คนอื่นจะคิดว่าไง...ไม่รู้เหมือนกัน
ก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายยังไง
ดอกไม้ไม่เคยหลบหน้า
ถึงเดินไปหาก็ไม่เคยวิ่งหนีไปไหน
ดูสิดูนั่งคุยกะดอกไม้...อาภัพเพียงได
อยากรู้จริงเธอกับดอกไม้...
...ใครขี้อายกว่ากัน
22 กรกฎาคม 2545 21:50 น.
แว่นหนา
ค่ำคืนดึกดื่นยืนหนาว
ท่ามกลางแสงดาวอ้างว้าง
ลมพัดพลิ้วแผ่วเบาบาง
บนถนนหนทางไกลแสนไกล
ได้แต่เพ้อละเมอแหงนมองฟ้า
กอดตัวเอง...หลับตา...แล้วร้องไห้
ไม่อยากรับอยากรู้ความเป็นไป
ว่าวันนี้ฉันไม่มีใคร...ห่วงใยช่วยเช็ดน้ำตา
18 กรกฎาคม 2545 16:56 น.
แว่นหนา
วันนี้นั่ง chat ได้เพื่อนใหม่
คุยกันถูกใจคุยไปเรื่องนั้นเรื่องนี้
คุยกันเรื่องแฟนเค้าบอก เค้าก็มี
เป็นชายแสนดีอย่างนั้นอย่างนี้ต่างต่างนานา
บอกว่าเค้าชอบพูดคำนั้นเสมอเสมอ
เหมือนเคยพบเจอ เคยฟัง...ยังไงอยู่น้า
บอกว่าเค้าสูงเข้ม ใส่แว่นตา
เอ๊ะใครนะ...คุ้นๆนา...ชื่ออะไร
แค่ได้ฟังชื่อสกุลของแฟนเค้า
ทำเอาเราเลิกงง หายสงสัย
นึกอยู่แล้ว มันคุ้นคุ้นว่าเหมือนใคร
เหอะ เหอะ เหอะ มันต้องตาย...
...นายหวานใจตัวดี!