14 กันยายน 2545 07:18 น.
แว่นหนา
ไม่ค่อยเข้าใจ
ทำไมต้องห่วงใยขนาดนี้
ทั้งที่เรากัดกันยิ่งกว่าอะไรดี
พอไม่เห็นหน้าเพื่อนคนนี้...กระวนกระวาย
แค่เธอไม่มา
ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องใจหาย
คิดแค่เพื่อนหรือมากกว่านั้น...ไม่เข้าใจ
เป็นแค่เพื่อนแล้วทำไม...ใจต้องเต้นแรง
13 กันยายน 2545 16:59 น.
แว่นหนา
เป็นแค่แมวเชื่องๆตัวหนึ่ง
ที่เจ้านายเคยซึ้ง เคยเอาใจใส่
เคยรัก เคยหวง เคยห่วงใย
จึงเป็นแมวว่าง่าย...รักเจ้านายทุกวัน
แต่แค่ลูกหมาตัวใหม่
ทำไมเจ้านายหลงใหลได้ขนาดนั้น
แมวตัวนี้ที่เจ้านายเคยรัก...หมดความสำคัญ
คำขอครั้งสุดท้าย...เจ้านายโปรดทิ้งกัน
...ไม่อยากทรมานเห็นภาพบาดตา
12 กันยายน 2545 19:53 น.
แว่นหนา
ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองจากความรัก
แค่อยากพักไม่นานนักคงเจอรักใหม่
เหนื่อยล้าแล้วพักสักนิด...จะผิดอะไร
เก็บหัวใจไว้รอใครมาเยียวยา
อยู่คนเดียวก็เหงาดี
โดดเดี่ยวบ้าง บางที แต่ไม่มีปัญหา
เจ็บแค่นี้ไม่เท่าไร น้อยไปกว่าที่เคยมา
ปล่อยให้ฉันหัดซับเองบ้างเถอะน้ำตา...
...ให้ใจฉันกล้าอยู่โดยไม่มีเธอ
9 กันยายน 2545 17:25 น.
แว่นหนา
มองดูเกลียวคลื่น
ซาดสะอื้นกระทบหาดทรายขาวใส
บอกเล่าเรื่องเรื่องราวเศร้าในใจ
หาดทรายก็โอบกอดทะเลไว้ จนหายดี
เห็นแล้วอิจฉา
ฉันเองก็ทุกข์มา ทำไมต้องเหว่ว้าอย่างนี้
จะหาคนซบสะอื้นร้องไห้ ก็ไม่มี
สะอื้นกับกุ้งหอยปูปลาก็ได้ อิอิอิ...
...สติยังดีอยู่ไม่เป็นไร
8 กันยายน 2545 16:41 น.
แว่นหนา
ขออะไรหน่อยนะทะเล
ช่วยบรรเลงเพลงเห่กล่อมหน่อยได้ไหม
นอนแผ่หลาเหมือนคนบ้า...น่าเบื่อจะตาย
คิดถึงคนบางคนแทบขาดใจ...ช่วยหน่อยซี
มีแต่เสียงคลื่นยามดึกดื่นซัดโถม
ครืน ครืน ครืน โครม โครม โครม อยู่แบบนี้
เสียงเดิมเดิม ทำนองเดิม ไม่เปลี่ยนสักที
อยากให้คลื่นเป็นเสียงดนตรี...
...ซอล ลา ที โด้!!!!!