24 กันยายน 2545 17:16 น.
แว่นหนา
ฉันจะเป็นผู้หญิงใจร้าย
ถ้ามันทำให้เธอลืมฉันได้ และคิดจะไปจากฉัน
ฉันจะบอกว่า เกลียดเธอ เกลียดเธอ ทุกวัน
ถ้ามันทำให้เธอเกลียดฉัน และคิดว่าจะตัดใจ
ฉันจะตบหน้าเธอสักที
ถ้ามันทำให้เธอเลิกรอแบบนี้ และคิดไปมีคนใหม่
อยากให้เธอรักคนที่ดีกว่านี้...คนที่เขาจริงใจ
ผู้หญิงคนนี้ไม่มีค่าอะไร...
...ไม่คู่ควรกับใครเช่นเธอ
23 กันยายน 2545 08:41 น.
แว่นหนา
หากเธอจะฝัน
ว่าเราจูงมือกันนั่งอยู่ใต้ต้นไม้
สัญญาว่าเราจะรักกันจนวันตาย
เธอจะฝันฉันห้ามไม่ได้...แล้วแต่ใจเธอ
แต่เมื่อเธอตื่นขึ้นมา
เพียงลืมตาก็ขอให้ตระหนักว่าเธอแค่ฝันเพ้อ
ไม่มีหรอกผู้หญิงคนนนั้น...มีแต่ฉันที่ทำร้ายเธอ
แค่นี้ฉันก็เลวพอแล้ว อย่ามารอเก้อ...
...อยากให้เธอเจอใครที่รักจริง
20 กันยายน 2545 15:51 น.
แว่นหนา
รักคนไม่แข็งแรง
หัวใจแกร่งจึงสั่นไหว
ทุกครั้งที่เธอไม่สบาย
ก็ต้องกระวนกระวาย อยากให้เธอหายดี
เหนื่อยต้องคอยห่วงหา
ถ้ารักคนธรรมดาคงเหนื่อยล้าน้อยกว่านี้
แต่แค่นี้ใจฉันไม่หวั่นหรอกคนดี
ก็รักเธอไปแล้วนี่...
...จึงไม่คิดหนีไปรักใคร
16 กันยายน 2545 17:25 น.
แว่นหนา
รักฉันไม่ใช่ช๊อคโกแลตซันเด
ไม่ได้เก๋รึเท่...แค่วานิลลาก้อนหนึ่ง
รสชาติเชย แต่กลมกล่อมเกินรำพึง
ที่เธอไม่เคยซึ้ง...ได้แต่มองผ่านไป
จนวันนี้เธอบ่นร้อน
จึงหันหาไอติมสีอ่อน ก้อนสุดท้าย
ที่จริงแล้วก็อยากทำให้เธอเย็นสบาย
แต่รักฉันมันละลาย...หายไปหมดแล้วเธอ
15 กันยายน 2545 07:50 น.
แว่นหนา
มัวแต่ซ้อมกีฬาอย่างนั้น
มัวพัลวันการเรียนอย่างนี้
ไม่ได้ดูแลตัวเองเลยสักที
รู้สึกตัวอีกที...ใจหล่นหายไปกลางทาง
แล้วต้องทำยังไง
ถามหาได้ที่ไหน...ใครเห็นบ้าง
อยู่ตรงไหนไม่รู้ ความหวังเลือนลาง
กังวลจัง...ใครเก็บได้มีรางวัล...
...หัวใจฉัน เอาไปเลย