3 พฤศจิกายน 2545 19:57 น.
แว่นหนา
เอาแต่ใจเกินไปหรือเปล่า
ที่อยากให้รักเรามีเวลาเข้ามากกว่านี้
รู้ว่าเธอยุ่งวุ่นวายงานอะไรทั้งปี
แต่ความรู้สึกที่ฉันมี...คือแอบไม่พอใจ
เธอทำงานหนัก
แต่ฉันขอเวลาให้รัก...เอาเปรียบมากจริงไหม
ลองทั้งอดทน อดกลั้น...ไม่ได้อะไร
เพราะสุดท้ายก็แอบน้อยใจ...
...ไม่มีเหตุผลเลย
2 พฤศจิกายน 2545 10:35 น.
แว่นหนา
เจ้าชายขี่ม้า กุ๊บ กั๊บ
ค่อยค่อยเยื่องย่างขยับมาทางนี้
เกือบร้องไห้จะได้หวานใจกับเขาสักที
รีบแต่งตัวสวยเต็มที่เพชรพลอยประดับประดา
ลงจากม้ามายืนคุย
เอาล่ะวุ้ย...เรียกสินสอดเท่าไรดีน้า
ดูท่าทางกระวนกระวาย บิดไปบิดมา
มันถามหาสุขานี่หว่า...ทุเรศจัง
30 ตุลาคม 2545 10:32 น.
แว่นหนา
เรารักกัน ข้อนั้น มันเรื่องดี
แต่ความหวงที่เธอมี กำลังสร้างปัญหา
พูดกับใคร เธอก็น้อยใจ ต่างต่างนานา
พูดตัดพ้อต่อว่า ฉันหันไปหาใคร???
ในเมื่อประกาศไปแล้วว่าเธอสำคัญ
ขอจงเชื่อมั่นในฉันบ้างได้ไหม
เป็นแฟนกัน คิดแบบนั้น หมายความว่าอย่างไร
อย่างน้อยก็ขอ แค่ความเชื่อใจ...
...ได้ไหม...ถ้าเธอยังมี
24 ตุลาคม 2545 22:59 น.
แว่นหนา
คนอะไร ขี้ใจน้อย
แกล้งนิดแกล้งหน่อยก็ปล่อยน้ำตาไหล
งึมงำงอแงท้อแท้ว่าเหนื่อยใจ
ไม่รู้เธอจะเหนื่อยทำไม...กลุ้มใจเหมือนกัน
คนอะไรขี้น้อยใจ
ทำเป็นโวยวายอยากได้ความรักจากฉัน
ไม่รู้รึไงหัวใจก็ให้ไปแล้วทุกวัน
เพียงแต่เธออาจมองไม่เห็นมัน...เท่านั้นเองคนดี
ฉันไม่ใช่คนอ่อนหวาน
แถมยังขี้อายใจสั่นอย่างที่เห็นกันนี้
อยากบอกว่ารักแต่พอเอ่ยปากก็พลาดทุกที
จึงขอบอกรักเธอในกลอนนี้...
...คงดีถ้าเธออ่านมัน
24 ตุลาคม 2545 12:14 น.
แว่นหนา
ฉันห่วงเธอ ฉันหวงเธอ
แอบไม่พอใจเสมอเมื่อเธอมีคนชิดใกล้
ปากพูดว่าไม่รัก ไม่รัก พูดอยู่ได้ พูดไป
แท้จริงปากไม่ตรงกับใจ...เธอก็รู้นี่นา
แต่คงบอกว่ารักเธอไม่ได้
เพราะรู้ตัวว่าหัวใจมันเจ้าปัญหา
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย สับไปสับมา
สักวันคงทำเธอระอา...เลิกลาจากกัน
ไม่สวยพอให้ควงอวดใคร
การเรียนแค่ใช่ได้ นิสัยก็งั้นงั้น
ไม่ดีพร้อมไม่คู่ควรจะผูกพัน
เธอเหมาะกับใคร ที่ไม่ใช่ฉัน...
...นั่นคือความจริง