21 สิงหาคม 2547 21:58 น.
แว่นดอย
แม้ตรอมตายด้วยน้อยใจในความรัก
ยังพลีภักดิ์รักมั่นพิสุทธิ์ใส
โอบอ้อมอุ่นละมุ่นฝันอันละไม
ขอเก็บไว้ในรำลึกรู้สึกดี
ไม่เพียรหวังไขว่ขว้าให้คืนกลับ
ไม่ขอรับไมตรีเคยหลีกลี้
เพียงเพื่อปรารถนาบรรดามี
เพียงวิถีพึงพบประสบงาม
อันรู้สึกดีงามที่ปรากฎ
ทุกถ้อยพจน์ด้วยคิดถึงจึงพึงถาม
ฝากลมหวนทวนรักที่ติดตาม
แด่นงคราญเจ้าทรามเชยเคยคุ้นกัน
สุดถวิลปิ่นรักสลักจิต
อันบูชิตสนิทแนบแห่งใจฉัน
ทุกทุกกาลเวียนผ่านยังผูกพัน
นิจนิรันดร์คงมั่นมิผันไกล
แม้กลอยใจมีใครเขาเคียงข้าง
คนอ้างว้างยังภักดีมิหวั่นไหว
ยอมสงบสยบรักประจักษ์ใจ
เก็บความนัยซ่อนไว้ในอารมณ์
..............................................
20 สิงหาคม 2547 09:31 น.
แว่นดอย
เพราะรักจักงดงามเต็มหัวใจ
พี่จึงส่งหฤทัยไปเสนอ
ร้อยวจีถ่ายทอดถึงใจเธอ
ไม่เคยเปรอปรนใครในโลกา
เพราะรักจักงดงามเติมเต็มรัก
ด้วยใจภักดิ์พึงพิศจิตห่วงหา
ความเปรมปริ่มอิ่มงามดั่งธารา
ซานซาบมารารดทดหทัย
ความรู้สึกลึกซึ้งจึงตรึงค่า
ทุกข์ทุกความปรารถนายังวาบไหว
ความเต็มตื้นเต็มตันยังเต็มใจ
สุขอยู่ในอุ่นไอใจเคยพลี
ความรู้สึกลึกซึ้งอันพิสุทธิ์
เปรียบประดุจน้ำบุษย์ประพรมศรี
ยอดปิ่นแก้วแวววันมั่นฤดี
ทุกวิถีทวีศักดิ์ประจักษ์จริง
.............................................................
ทะเลสีน้ำเงิน
ยอดหญ้า
20 สิงหาคม 2547 09:21 น.
แว่นดอย
ลิขิตถ้อยร้อยใจในคิดถึง
ด้วยซาบซึ้งไมตรีที่มีให้
ห่างไปนานแต่ใจไม่เคยไกล
ฝากอุ่นไอมิตรภาพทาบสัมพันธ์
กลับมาร่มเรือนไทยแล้วเพื่อนแก้ว
กลับมาแจ่วกานต์กลอนให้สุขสันต์
กลับมาพร้อมของฝากของกำนัล
รอรับขวัญกลอยใจที่แสนดี
หากผ่านมาใจฉันยังคอยเฝ้า
อยู่กับเงาความคะนึง ณ ที่นี่
ไม่จางจากไปไหนสักนาที
หวังวันที่มิ่งมิตรจะมาเยือน
ด้วยหวังใจว่าเธอมิลืมฉัน
ฝากลำนำรำพันไปถึงเพื่อน
ทุกกาลผ่านยังคงตั้งตาเตือน
มิอาจเลือนล้างลบกลบไมตรี
.............................................
14 กรกฎาคม 2547 12:01 น.
แว่นดอย
..................................แว่นดอย
ยอดดวงใจพิสมัยเจ้ายอดรัก
พึงตระหนักประจักษ์แน่ในคุณค่า
เจ้างามจริงงามใจนะแก้วตา
ดังหยาดฟ้ามาสู่ดินถิ่นหทัย
ทุกแย้มยิ้มพริ้มพักตร์สมัครมั่น
แห่งจอมขวัญลาวัลย์อันสดใส
ปริ่มกมลยลยินถวิลไหั
โอ้สายใจสายพินปิ่นฤดี
หอบอ้อมอุ่นละมุนรักมาฝากเจ้า
ให้แนบเนาเฝ้าอยู่ในวิถี
โอบกอดไว้ด้วยถนอมดั่งชีวี
บรรดามีทวีล้ำพร่ำสัมพันธ์
เอื้อมมือรับกระชับใจด้วยใจข้า
คอยห่วงหาอรชรพรสวรรค์
อยู่แห่งไหนขอจงสุขทุกคืนวัน
นิจนิรันดร์พลันพิพัฒน์สัมผัสงาม
...............................แทนคุณแทนไท
เจ้าจะอยู่กาลใดในโลกหล้า
ปรารถนาไม่เคยมีคำถาม
เจ้าจะงดในดวงจิตเจ้าจะงาม
เป็นนิยามรักแท้จากหัวใจ
มิใช่แค่ยินดีที่มีเจ้า
แต่เป็นความเพริศพราวที่ฝันใฝ่
จะรอเจ้าทุกภพทุกกาลใจ
จะรักเจ้ายอดหทัย ทั้งชีวี
กาลนี้มาได้พบประสบรัก
ก็ชื่นชุ่มใจนักในรักนี้
แม้เวลาแห่งรักนั้นจักมี
เพียงเท่าที่พรหมท่านลิขิตมา
ขอบคุณองค์พรพรหมจ้าวทั้งดวงจิต
ขีดลิขิตดั่งชีวิตปรารถนา
แม้ท่านพรากจากก่อนใจอยากจรลา
ยังขอบคุณ โชคชะตาพาพบเธอ.
หมดสิ้นชาติวาสนาในครานี้
ดวงฤดีพี่จะคอยเจ้าเสมอ
ผืนภพใหม่ตั้งหทัยต้องได้เจอ
รักเพียงเธอ เพียงเธอ เสมอไป
............................................
9 กรกฎาคม 2547 00:28 น.
แว่นดอย
สงสารใจไฉนเฉยต้องทนเจ็บ
ในการเก็บความรู้สึกอันหวั่นไหว
ให้ความทดความท้อชะลอใจ
มิเปิดให้ใครใหม่ได้เข้ามา
ด้วยหทัยทั้งดวงอันเต็มรัก
เคยประจักษ์สมัครแจ้งแห่งคุณค่า
บัดนี้เพียงกลืนกล้ำช้ำน้ำตา
สิเนหาพานผากยากจะเลือน
แม้สายใจใยรักซึ่งทอถัก
สุดทอนหักแรงจากกระชากเฉือน
กาลเวลาพาการพรากยังฝากเตือน
พิมพ์รอยเปื้อนเฝื่อนวิโยคโศกเหลือทน
อยากจะข่มก็สุดข่มระทมจิต
ห้วงนิมิตตราตรึงความหมองหม่น
อยากจะตัดก็สุดตัดปัดลาตน
จึ่งเศร้าปนระคนเหงากับเงาใจ
..................................................
หน้าส่วนตัว
832
