14 พฤศจิกายน 2552 08:10 น.
แววอักษรา
ปล่อยหัวใจโบยบินทุกถิ่นที่
เผื่อบางทีมีใครปลอบใจเหงา
ม่านน้ำตาพร่าเลือนเป็นเพื่อนเรา
ฟ้าสีเทาเฉาหม่นจากคนลวง
เพียงบุหงาส่าหรี่มีรอยหมอง
ใครจะมองป้องปักด้วยรักหวง
หัวใจรักภักดีที่ถูกทวง
ดั่งจะล้วงดวงใจให้ขาดรอน
จะมีไหมใครบ้างเป็นอย่างฉัน
ผ่านคืนวันฝันร้ายยากถ่ายถอน
ภาพความหลังครั้งนั้นยังบั่นทอน
คอยหลอกหลอนชอนไชไฟอารมณ์
ยิ่งลมหนาวคราวใดยิ่งใจหาย
ทั้งหนาวกายหนาวใจไม่สุขสม
ทุกความฝันสั่นคลอนกร่อนระทม
รอรักห่มพรมร่างจากบางใคร
แววอักษรา
๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๒
หน้าส่วนตัว
1644
