4 พฤศจิกายน 2546 20:06 น.

บนหนทาง

แววดาว

เหมือนพายุรุนแรงแฝงชีวิต
    รอบทางทิศทะเลใจเริ่มไหวหวั่น
    เมฆหมอกครึ้มปรากฎบดบังจันทร์
    ความเปลี่ยนผันทอภาพฉาบทุกข์ทน
           ล่องเรือกล้าท้าฝันสู่วันใหม่
    ปวดร้าวในคืนวันอันสับสน
    สุดขอบเขตทะเลพรางต่างวกวน
    ละครคนเสแสร้งแฝงมายา
          สุดขอบรุ้งขอบฝันอันแปรเปลี่ยน
    โลกวกเวียนเหตุการณ์ผ่านปัญหา
    ร้อยเรื่องราวซึมซับกับเวลา
    ล่องนาวาชีวิตลิขิตทาง
         ฝ่าคลื่นลมมรสุมที่รุมเร้า
    สุขโศกเศร้าบรรเลงบทเพลงต่าง
    กี่หัวเราะน้ำตามาอำพราง
    ทะเลกว้างเรือล่องท่องวันคืน
          ค้นจุดหมายปลายทางอย่างเรียนรู้
    หลากฤดูเยือนท้าต้องกล้าฝืน
    ฝั่งความฝันมนุษย์พบจุดยืน
    ร้อยพันหมื่นอุปสรรคคือหลักชัย
          เป็นเรือที่เข้มแข็งแกร่งชีวิต
    มีหางเสือเอื้อทางทิศลิขิตได้
    กี่คลื่นลมมรสุมคลี่คลุมใจ
    ปรับใบให้เรือสู้สู่เส้นทาง				
2 พฤศจิกายน 2546 12:55 น.

บ้านนาสู่ป่าตึก

แววดาว

ทุ่งรวงทองถิ่นนี้เคยมีค่า
   น้ำมีปลานามีข้าว  คำกล่าวขาน
     ทรัพย์ในดินสินในน้ำคำโบราณ
     สืบตำนานท้องทุ่งเคยรุ่งเรือง
          คราดคันไถสงบนิ่งถูกทิ้งขว้าง
     ไร้กองฟางด้ามเคียวควายเคี้ยวเอื้อง
      แผ่นดินที่อัตคัดดูขัดเคือง
      ถูกคนเมืองยื้อแย่งเข้าแข่งครอง
          ใช้เม็ดเงินหว่านนาแทนกล้าข้าว
      ดอกเบี้ยกราวงอกงามบนความหมอง
      หนี้สินล้นพ้นกายขึ้นก่ายกอง
      น้ำที่นองท่วมหน้าน้ำตาใคร
           อพยพหลบเศร้าเข้าเมืองหลวง
      มาเสี่ยงดวงเบื้องหน้า...หาทางใหม่
      พลีหยาดเหงื่อหลั่งรินแทบสิ้นใจ
      ทาสรับใช้นายทุน...เงินหมุนงาน
          เพียงสองมือสองขาก้าวมาสู้
      ภัยซ่อนอยู่รอบตัวทั่วทุกด้าน
      กลางป่าตึกลึกเร้นเช่นวิมาน
      กลับประจานให้เห็น...ความเป็นคน
           หวังลมลมแล้งแล้งเหมือนแกล้งหวัง
      ผิดพลาดพลั้งซ้ำซากมามากหน
       ห่างบ้านนาลาจากความยากจน
       กลับทุกข์ทนบนถิ่น...แผ่นดินเมือง				
1 พฤศจิกายน 2546 13:33 น.

จดหมายรันทด

แววดาว

อ่านจดหมายจบลงก็คงเศร้า
   ลายมือเก่าคุ้นตาภาษาเขียน
   ถ้อยสำนวนหยิบยกแสนวกเวียน
   แค่ปรับเปลี่ยนเหตุผลซ่อนกลใน
         อ่านจดหมายหลอกลวงช้ำทรวงซ่อน
   คำออดอ้อนวาจาพาหลงใหล
   ทุกอักษรร่ายมนต์เหมือนดลใจ
   สุขอยู่กลางเปลวไฟภัยบดบัง
          เบื่อจดหมายปรวนแปรแค่กล่าวอ้าง
   รักอำพรางเสแสร้งแล้งความหวัง
   ให้สัญญาเอ่ยเอื้อนเหมือนจริงจัง
    ...รักคงยังหวานถ้อยร้อยคารม...
        เบื่อจดหมายเพ้อพร่ำทุกคำเอื้อน
   รักลืมเลือนสะอื้นแสนขื่นขม
   นิยายช้ำบทเก่าเหงาระทม
   แต่งเรื่องราวทุกข์ตรมห่มหัวใจ
        อ่านจดหมายจบลงต้องปลงว่า
   ดินกับฟ้าต่างกันจึงหวั่นไหว
   ยอมอยู่อย่างคนแพ้แม้ปราชัย
   ดีกว่าไปเป็นสองสำรองเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแววดาว
Lovings  แววดาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแววดาว
Lovings  แววดาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแววดาว
Lovings  แววดาว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงแววดาว