24 ตุลาคม 2546 15:18 น.
แววดาว
สูงสุดของแผ่นฟ้ามีฟ้าซ่อน
สูงสุดของความร้อนมีร้อนแฝง
สูงสุดของความดี...ดีแสดง
สูงสุดการขันแข่ง...คือแข่งตน
ต่ำสุดของแผ่นดินมีดินซุก
ต่ำสุดของความทุกข์คือทุกข์หม่น
ความพอดีมีไหมกับใจคน
ผู้ใดใช้ เหตุผล...คนพอดี
24 ตุลาคม 2546 15:11 น.
แววดาว
วัฒนธรรมไทยแท้มาแต่ก่อน
หมายมุ่งสอนอบรมบ่มนิสัย
มีสัมมาคารวะชนะใจ
คือการไหว้เคารพเมื่อพบกัน
ไหว้พระสงฆ์ซึ้งธรรมนำสุขแท้
ไหว้พ่อแม่กตัญญูรู้สร้างสรรค์
ไหว้คุณครูญาติผู้ใหญ่สุขใจพลัน
ไหว้ยึดมั่นแบบไทยภูมิใจจริง
22 ตุลาคม 2546 13:04 น.
แววดาว
เราต่างคนต่างทางต่างความคิด
เราต่างมีชีวิตลิขิตฝัน
ต่างเคยสุขทุกข์เศร้าเทียมเท่ากัน
ต่างผูกพันร่วมโลกโชคชะตา
ต่างจุดหมายปลายทางที่วางไว้
จึงต่างใจต่างจิตสิทธิ์ค้นหา
ต่างวิถีกำหนดกฎเวลา
ต่างไขว่คว้าความสุขทั่วทุกคน
ต่างมีทั้งบาปบุญเป็นทุนเก่า
ต่างยึดเอาอัตตามาแต่ต้น
ต่างฐานะศักดิ์ศรีความมีจน
ต่างชั้นชนมนุษย์สมมุติตัว
ต่างเป็นเพื่อนร่วมถิ่นแผ่นดินเกิด
เราต่างเทิดความดี...หนีความชั่ว
ต่างกันที่กิเลสเหตุเมามัว
ต่างหวาดกลัวผองภัยไม่พบพาน
ต่างเป็นญาติพี่น้องทั้งผองหล้า
ต่างร่วมฟ้าผืนเดียวเกี่ยวประสาน
แม้ต่างเชื้อต่างชาติศาสน์วงศ์วาน
ต่างต้องการสันติ ผลิไมตรี
21 ตุลาคม 2546 13:30 น.
แววดาว
ณ ขอบฟ้าเวิ้งว้างกว้างไกลสุด
เราจะหยุดดูโลกสุขโศกหมุน
มองเห็นความเป็นไปในสมดุล
กับต้นทุนชีวิตลิขิตทาง
เส้นขอบรุ้งโค้งคิ้วเชื่อมทิวฟ้า
โลกมายาแฝงอาบด้วยภาพต่าง
เหมือนละครหลากรสบทอำพราง
ซ่อนระหว่างมนุษย์สมมุติใจ
เส้นขอบฟ้าเวิ้งว้างซ่อนบางสิ่ง
โลกความจริงกลบเกลื่อนด้วยเงื่อนไข
คล้ายหมอกม่านเวียนวนหนทางไกล
สองเท้าที่ก้าวไปไร้แรงเดิน
เส้นขอบฟ้าคลับคล้ายสู่ปลายฝัน
ภาพทางนั้นรกร้างราวห่างเหิน
ยิ้มหัวเราะโศกเศร้าเหงาเผชิญ
ก้าวดำเนินตามช่วงห้วงวังวน
เส้นขอบฟ้ากว้างไกลไม่อาจรู้
เราคือผู้เข้มแข็งแกร่งทุกหน
กับโลกที่รุ่งเรืองเมืองแห่งคน
เปรอะเปื้อนปนเงาภาพฉาบมายา
นั่นขอบคิ้วโค้งคุ้งสุดรุ้งเร้น
เหมือนกับเช่นใจคนดิ้นรนฝ่า
ม่านกิเลสมืดมิดปิดบังตา
ทาสของความปรารถนาแห่งอาดูร
20 ตุลาคม 2546 12:21 น.
แววดาว
สามในสองของใจมอบให้ฟ้า
หนึ่งในห้าของจิตคิดถึง ฝน
หนึ่งส่วนสามหัวใจให้น้อง มล
สองส่วนสี่เพื่อ อ้น รักล้นทรวง
สี่ส่วนสองของใจให้น้องนก
สองในหกมอบ หนึ่งใจซึ้งหวง
สิบส่วนสามให้ นิดจิตไม่ลวง
หกส่วนสองวัดดวงใจห่วง แนน
หนึ่งส่วนสองรักน้อยใจคอยซึ้ง
หกส่วนสี่รักผึ้งคนึงแสน
ห้าในสิบใฝ่ปองแต่น้อง แตน
เก้าส่วนสามหลง แอน แม้นกว่าใคร
สี่ส่วนห้าดวงจิตคิดถึง ช้อย
หนึ่งส่วนสามห่วงพลอยคอยถามไถ่
สามส่วนหกซึ้งนุชสุดฤทัย
ส่วนที่เหลือของใจ...มอบให้เธอ
หน้าส่วนตัว
701
