26 กุมภาพันธ์ 2546 17:34 น.
แวมไพร์น้อย
หากเธอต้องการไป
ฉันคงไม่มีทางฉุดรั้งเธอไว้....นับจากนี้
เมื่อหมดแล้วเยื่อใยความใกล้ชิด ที่เคยมี
ก็ขออวยพรให้เธอคนดีพบใครที่ดีกว่า
ได้แต่เพียงยิ้มสู้
แม้ความรู้สึกข้างในจะหดหู่ อ่อนล้า
สุดท้ายความรู้สึกและเรื่องราวที่ผ่านมา
ก็มีค่าแค่หยดน้ำตากับคำบอกลา จากเธอ
23 กุมภาพันธ์ 2546 12:16 น.
แวมไพร์น้อย
ไม่ได้ร้องให้ซะหน่อย
ก้อแค่เศษฝุ่นมันลอยเข้าตา
ไม่ได้เสียใจเพราะเธอหรอกนะ...คนเฉยชา
หยดน้ำตาของฉันมีค่ามากกว่านั้น
อย่าเข้าใจผิด
โปรดอย่าคิดว่าคนอย่างฉัน
จะเสียน้ำตาให้เธอ...คนไม่สำคัญ
ไม่ไได้แคร์อะไรกับคืนวันเหล่านั้นเลย
20 กุมภาพันธ์ 2546 13:43 น.
แวมไพร์น้อย
แต่งกลอนไม่เพราะจับใจ
เพียงแค่อยากระบายความในให้ใครฟัง
หลายครั้งความทุกข์ถาโถมเข้าประดัง
จนต้องกลับมานั่งครุ่นคิดตั้งมากมาย
บางครั้งความเหงาเข้ามา
ความเศร้า ความเหว่ว้าเข้ากรีดเฉือนร่างกาย
น้ำตาที่เคยแห้งเหือดกลับรินไหล
สิ่งต่างๆ รุมทำร้ายจนเจ็บเกินทน
แค่อยากให้มีใครรับฟัง
ถึงเรื่องราวที่พังใจเสียจน
เกือบมลายหายไปกับสายฝน
ในวันที่ความสับสน.......กัดกินหัวใจ
18 กุมภาพันธ์ 2546 18:31 น.
แวมไพร์น้อย
ไม่ได้ดีเหมือนใครเขา
ก้อแค่ผู้หญิงงี่เง่าไม่เอาไหน
ขี้แยขี้งอนเอาแต่ใจ
อ้อนไม่เก่งเหมือนใครใครเขานี่นา
ไม่น่ารัก ไม่น่าทนุถนอม
ใช้สิ ก้อแค่ตัวปลอมของเธอ ไม่มีค่า
สักวันตัวจริงของเธอกลับมา
คงถึงเวลาเดินออกมารักษาแผลใจ
15 กุมภาพันธ์ 2546 18:02 น.
แวมไพร์น้อย
ขอบคุณนะกับความรู้สึกดีดี
ขอบคุณนะกับทุกสิ่งที่มีให้
ขอบคุณนะที่แคร์ฉันมากกว่าใคร
ขอบคุณนะที่บรรจุฉันไว้ในใจเธอ
คงไม่มีสิ่งของมาตอบแทน
แต่มีเพียงอ้อมแขนโอบกอดให้ไออุ่น
ไหล่กว้างรองรับน้ำตา ถักทอความละมุน
และหัวใจคอยดูดซับความว้าวุ่นจากใจเธอ
หน้าส่วนตัว
2690
