6 มิถุนายน 2546 11:50 น.
แวมไพร์น้อย
วั น นี้ อ า จ ต้ อ ง ห่ า ง
แ ต่ รั ก ไ ม่ เ ค ย จื ด จ า ง จ า ก ใ จ
ร ะ ย ะ ท าง แ ส น ไก ล จึ ง เ ห มื อ น ไ ก ล้
เ พ ร า ะ ทุ ก วั น หั ว ใ จ ฉั น มี เ ธ อ
ฟ า ก ฟ้ า เ พี ย ง กั้ น
ใ ห้ ส อ ง เ ร า ไ ก ล กั น ไ ม่ พ บ เ จ อ
แ ต่ ส า ย ใ ย แ ห่ ง รั ก จ ะ ค ง อ ยู่ เ ส ม อ
ผู ก พั น ฉั น แ ล ะ เ ธ อ ชั่ ว นิ รั น ด ร์
2 มิถุนายน 2546 19:37 น.
แวมไพร์น้อย
แปลกนะเมื่อไม่มีเธออยู่
ความเหงาเศร้าจู่ๆ ก็มาเยือน
เสียงหัวเราะที่เคยเป็นเพื่อน
กลับกลายเป็นน้ำตาเปื้อนแก้มในคืนเหงา
จากนี้คงต้องอยู่อย่างเดียวดาย
ไร้คนข้างกาย คอยเป็นเงา
ทิ้งไว้เพียงความเศร้าเหงา
กับฉันคนเก่า และโลกเหงาๆ ใบเดิม
4 มีนาคม 2546 14:29 น.
แวมไพร์น้อย
ไม่ว่าจะห่างกันกี่หมื่นไมล์
ก้อยังคงส่งความสุขความห่วงใยให้กันเสมอ
รู้ดีแม้อีกแสนนานกว่าจะพบเจอ
แต่สัญญาจะไม่ลืมเธอ...จากหัวใจ
ฉันคนนี้ยังมั่นคง
ไม่ปลิวง่ายเหมือนเศษผง..โปรดเชื่อใจ
ตลอดเวลาใจนี้ไม่เคยมีใคร
เพราะระยะทางไม่เคยทำให้หวั่นไหว....สักครั้งเดียว
2 มีนาคม 2546 16:42 น.
แวมไพร์น้อย
เหงาจัง
อยากให้พี่ชายมานั่งข้างๆ ตรงนี้
เล่าเรื่องราวสิ่งต่างๆ ที่เคยมี
ให้น้องสาวคนนี้หัวเราะเหมือนทุกวัน
แค่มืออุ่น ๆ
ลูบหัวด้วยความละมุน และผูกพัน
รู้ไหมพี่ชายคนดีแค่เพียงเท่านั้น
ก็ไล่ความเหงาให้ไกลกันตั้งมากมาย
26 กุมภาพันธ์ 2546 17:34 น.
แวมไพร์น้อย
หากเธอต้องการไป
ฉันคงไม่มีทางฉุดรั้งเธอไว้....นับจากนี้
เมื่อหมดแล้วเยื่อใยความใกล้ชิด ที่เคยมี
ก็ขออวยพรให้เธอคนดีพบใครที่ดีกว่า
ได้แต่เพียงยิ้มสู้
แม้ความรู้สึกข้างในจะหดหู่ อ่อนล้า
สุดท้ายความรู้สึกและเรื่องราวที่ผ่านมา
ก็มีค่าแค่หยดน้ำตากับคำบอกลา จากเธอ
หน้าส่วนตัว
2911
