13 ธันวาคม 2555 02:44 น.

โลกนี้คือละคร

เคยแหกปากฝากรักกันหนักตึ๋ง
นึกไม่ถึงสุดท้าย คล้ายตำซั่ว
เห็นข้อยเป็นปลาป่น ไร้ตนตัว
สิตัดขั้ว เตะขว้าง อย่างหัวปลี

วาสนาปลาป่น สีทนได้
คงจะไร้ทิศทาง ขาดหางชี้
แค่ฉันขอเวลา สามนาที
เธอหันหนี ชี้พลัน..นั่นประตู

ต้องรีบปิด วอลลุ่ม ควบคุมเสียง
แล้วเดินเลี่ยง เดี้ยงล้ม ลมบ้าหมู
แอบปิดตาข้างเดียว เหลียวหลังดู
เห็นโฉมตรู หลิ่วตา บ้าอย่างเคย

ฉันจุดเทียนเขียนกลอน อย่างอ่อนล้า
นั่งก้มหน้าเสียแล้ว โอแก้วเอ๋ย
เทียนสุดท้าย ถ้าดับ คงลับเลย
แฝงคำเอ่ย อำลา ล่วงหน้าไว้

แกล้งเขียนกลอน เกือบขำ ใกล้ล้ำเส้น
ฉันเพิ่งเป็น นักแสดง แจ้งเกิดใหม่
อนิจจา ยาจืด มันมืดไป
ขอเปิดไฟ ดีกว่า ลาก่อนเทียน

"ความทรงจำ"นำขบวน หวนมาหา
เคยบอกลา ครั้งหนึ่ง ซึ้งจนเลี่ยน
จะไม่ลา รอบใหม่ ให้คนเอียน
ขอแวะเวียนมาบ้าง อย่างคนจร