เดียวดาย..ในสายลมหนาว

แม่มดใจร้าย

ท่ามกลางบรรยากาศหนาวเหน็บ..ณ ดินแดนที่แสนห่างไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน..

ฉันหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียงขึ้นมาดู..ทั้งทีรู้ว่าคงไม่มีใครโทรหา และคงไม่มีใครส่งใดใดมา..

แต่..ฉันคาดผิด โทรศัพท์มีข้อความฝากไว้

จาก..ใครคนหนึ่งที่เงียบหายไปนานปี

"ที่นี่หนาวแล้ว ที่..หนาวหรือยัง"

หนาว..หนาวเพราะข้อความจากเธอ ไม่ใช่หนาวเพราะอากาศที่มันเป็นอยู่ 
ฉันตอบข้อความเธอกลับไปว่า..

"ที่..ไม่รู้ แต่ที่นี่เย็นดี"

เธอคงไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน และคงสงสัยกับคำตอบที่ได้รับ จึงมีข้อความถามกลับมา ซึ่งฉันก็ตอบข้อความเธอกลับไป..

ความเดียวดายของฉัน..ไม่ได้เกิดจากการเดินทางไปต่างบ้าน ต่างเมือง เพราะฉันมีหลายชีวิตที่ร่วมเดินทางไปด้วย

แต่..ฉันเดียวดายกับความรู้สึกที่ได้รับ

เดียวดายกับความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นเงียบ ๆ ภายในหัวใจ

หัวใจ..ที่คิดว่าชาด้าน จากความรู้สึกหลาย ๆ อย่างที่ประสพ

ฉันไม่รู้ว่า..เพราะเหตุใด

แต่..สิ่งที่ฉันรู้

คือ..ฉัน

"เดียวดาย..ในสายลมหนาว"