นำภาพความงามจากท้องทะเลภาคใต้ ณ อุทยานแห่งชาติตะรุเตา ซึ่งได้รับการยกย่องจากองค์กร UNESCO ให้เป็นมรดกแห่งอาเซียนเรียกว่า ASEAN Heritage Parks and Reserves หรือ อุทยานมรดกของอาเซี่ยน เมื่อปี พ.ศ. 2525
ชีวิตนี้ไม่เคยห่างหาย หรือห่างไกลจากภาคบ้านเกิด "ตะวันออก" บ้านฉันคือ "ประตูสู่ภาคตะวันออก" ดินแดนแห่งนี้ผูกพันฉันไว้ตั้งแต่เด็ก และนับตั้งแต่เริ่มทำงาน อีกจังหวัดหนึ่งที่ผูกพันฉันไว้ก็คือ "จันทบุรี" เมืองแห่งภูเขา และทะเลสวย ย้อนหลังไปหลายปีก่อน ฉันมักจะเดินทางไปจันทบุรีกับพี่ชายทุกอาทิตย์ เพื่อสัมผัสกับธรรมชาติ ระยะหลังฉันห่างหายจากจันทบุรีไปนานพอสมควร แต่ก็มิใช่ว่าจะห่างเหิน ฉันยังคงมีโอกาสเดินทางไปทำงานหลายครั้ง แต่ในครั้งนี้ฉันตั้งใจ และเอ่ยปากชวนเพื่อนว่า "ข้าพเจ้าอยากไปเขาคิชกูฎ"
แล้วก็ไม่ผิดหวังกับการเอ่ยปากบอกเพื่อน เพื่อนบอกว่า เอาสิอยากไปก็ไป รอยยิ้มเปื้อนอยู่เต็มใบหน้าเมื่อเพื่อนตกลงอย่างง่ายดาย ทั้งที่เพื่อน เคยไปมาแล้วเมื่อปีก่อน เพื่อนมารับในเช้าวันเสาร์ เราออกเดินทางโดยใช้เส้นทางมอเตอร์เวย์ มุ่งสู่ชลบุรี บ้านบึง และเข้าอำเภอแกลง ที่ฉันบอกเพื่อนว่า แกนะลง ส่วนฉันไม่ลง เพื่อนเลยบอกว่า ถ้าฉันลงแกก็เดือดร้อน เพราะไม่มีคนขับรถ ก็เลยบอกเพื่อนไปว่า ไม่เป็นไร ฉันเหยียบเบรคเป็นจ้า..55 เราสามคนถึง คิชกูฎ ตอนเที่ยงตามเวลาที่กะกันไว้ หาอาหารใส่ท้องอันหิวโหย แถมโดนเพื่อนโซ้ยว่าเป็นหญิงโส "โสโครกนะ" ก็คุณเพื่อนน่ะสิ ส่งกาแฟให้ฉันก็ทำหก ส่งข้าวหลามให้ฉันก็เอามาหยดใส่ แล้วจะมาว่าฉันได้เช่นไรกันหนอ
จะว่าไปแล้ววันนี้ นับว่าเป็นความโชคดีของพวกเรา ที่ขึ้นเขาตอนเที่ยง แต่อากาศเป็นใจอย่างมาก แดดไม่ร้อน แถมยังมีละอองหมอก ทำให้พวกเราขึ้นเขากันอย่างสบายใจ สบายอุรา พวกเราสามคน เดินทอดน่องหลังจากที่นั่งรถขึ้นมาสองต่อ จากฐานองค์พระสีวลี จนถึง รอยพระพุทธบาท และจากพระพุทธบาท จนถึงสุดเขตห้ามเดิน หรือที่เรียกกันว่า "ผ้าแดง"
ทุกครั้งที่ฉันเดินป่า หรือขึ้นเขาไม่ว่าจะเป็นที่ใด ฉันจะมีอาการเหนื่อยทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันเดินอย่างสบายใจ และสงบ อากาศระหว่างการเดินไปและกลับนั้น เย็นสบาย เหมือนอยู่เมืองในหมอก ฉันบอกกับเพื่อนว่า เนี่ยเป็นบุญของพวกเรา ที่อากาศไม่ร้อน และเป็นเพราะความตั้งใจของพวกเรา ที่ทำให้เราเดินขึ้นเขาได้จนถึง "ผ้าแดง"
ภาพบรรยากาศงาม ๆ ยังคงอยู่กับเราเสมอ โอกาศหน้าจะพาเที่ยวใหม่ อ่านครั้งนี้คงเหมือนอ่านบันทึก แต่..เป็นบันทึกรัก จากภาคตะวันออก
ฉันกอดกระชับตัวเองทุกครั้ง เมื่อสายลมแห่งความหนาว มาปะทะผิวกาย ใครจะคาดคิดว่าอากาศที่ดูธรรมดา ๆ แบบนี้ กลับมีอุณหภูมิที่ ติดลบถึงสิบกว่าองศา เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ถึงสามสี่ชั้นนั้น ไม่ได้ช่วยให้ความหนาวคลายลงได้ ใครจะคาดคิดว่า น้ำเปล่าทั้งขวดที่ทิ้งอยู่ในรถเพียงข้ามคืนนั้น จะกลายเป็นน้ำแข็งทั้งขวด.. ลมหนาว.. ความหนาว.. คงสู้ใจที่แสนหนาวไม่ได้ ฉันออกเดินทางไปยังดินแดนที่ใฝ่ฝันว่า..สักวันฉันจะต้องไปให้ได้ แต่..ใครเล่าจะคาดคิดว่า..การเดินทางของฉันเป็นไปอย่างเกินคาดการณ์ ฉันเดินทางแบบเงียบ ๆ มีเพียงคนรับรู้ไม่กี่คน และหลายคนทักถาม อย่างเป็นห่วงว่า จะทนไหวหรือ อากาศ และสภาพอากาศ ณ ช่วงเวลานั้น ไม่น่าเดินทางไปสักนิด จะเกิดอะไรขึ้นระหว่างการเดินทาง.. จะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเดินทางไปถึง..
ฉันตอบเพียงว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าระหว่างการเดินทางจะเป็นเช่นไร แต่..แต่ฉันหลับได้อย่างสบายใจ ฉันยิ้มรับกับดินแดนแปลกใหม่ ที่ฉันใฝ่ฝันถึง เมื่อเท้าฉันเหยียบย่างลง บนพื้นแผ่นดินแห่งบรรพบุรุษ.. หลายครั้งหลายหนมีคนเฝ้าถามว่า ทำไมถึงไม่ไปที่อื่นบ้าง กี่ครั้งกี่หนแล้ว ที่เดินทางมาแต่ประเทศจีน ฉันตอบไปว่า กี่ครั้ง กี่หนที่ฉันไปนั้น ไม่เคยซ้ำกันเลยสักครั้ง แผ่นดินแห่งบรรพบุรุษของฉัน กว้างใหญ่ไพศาล จนอดคิดไม่ได้ว่า ชีวิตนี้จะไปได้ทั่วหรือไม่..
ฉันหลงรักดินแดนแห่งนี้.. ฉันหลงรักสายลมหนาว.. ฉันหลงรักทุกเรื่องราวที่เป็นดินแดนแห่งบรรพบุรุษ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแม่มดใจร้าย
Lovings
แม่มดใจร้าย เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแม่มดใจร้าย
Lovings
แม่มดใจร้าย เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1880
