5 มีนาคม 2552 21:59 น.
แม่มดใจร้าย
ฉันอภัยให้เธอเออก็ใช่
แต่ทำไมไม่ขอโทษฉันขอถาม
รู้บ้างไหมมรรยาทตามนิยาม
ปล่อยจิตทำตามใจไม่ยลยิน
พอเจ้าของทวงถามทำสับสน
เอชอบกลหรือว่าทำบ้าบิ่น
อ้างเหตุผลมาถ่วงตามดวงจินต์
ทำลายสิ้นศักดิ์ศรีมีในตน
หรือชอบเป็นนักลอกบอกว่าใช่
ก็นี่ไงเรื่องฉันอย่าสับสน
เติมนั่นนิดนี่หน่อยค่อยค่อยปน
เป็นเรื่องตนคัดลอกจนออกลาย
แล้วไงเล่านักลอกผู้กล้าเก่ง
ทำเป็นเบ่งวางท่าฉงนฉงาย
ถูกทวงถามลิขสิทธิ์คิดกลับกลาย
ยื่นโนติสไว้ลายแปลกชอบกล
ล้วนระดับปัญญาชนผู้เก่งกาญ
ชาญฉลาดความรู้คู่เหตุผล
แต่มินำมาใช้ประดับตน
เอชอบกลตำแหน่งลอกบอกใช่เธอ
3 มีนาคม 2552 21:08 น.
แม่มดใจร้าย
เขียนบทกลอนร้อนร้อนให้สะดุ้ง
เหมือนกระทุ้งกองฟืนให้ลุกไหม้
โหมไฟให้แรงเข้าเอาเข้าไป
ไม่ใช่หวังแค่สะใจใช่มั้ยเธอ
เขียนกระทุ้งเข้าไปให้สำนึก
ให้สะอึกยามนอนจนพร่ำเพ้อ
เหมือนเป็นไข้หนาวสั่นยามพบเจอ
ให้ละเมอออกมาว่าลอกกลอน
พร้อมเข้ามาขออภัยใครคนเขียน
ที่พรากเพียรจากใจใช่หลอกหลอน
เขียนกลอนจากหัวใจนะงามงอน
ไยลอกกลอนเข้าไปได้นะเออ
ยามเขาไปทักท้วงทวงคำถาม
จงตอบตามความจริงนำเสนอ
มิใช่ให้ด่ากราดเอานะเธอ
อย่าเสนอเรียกว่าปัญญาชน