9 สิงหาคม 2550 07:53 น.
แม่มดใจร้าย
แฝงไว้ ณ นัยกวี
มีหรือที่ใครว่าเขลา
ขมขื่นชื่นใคร่บรรเทา
จึ่งร้อยเอาอรรถรสบทกวี
ให้คลายร่ำในบทโศก
กำหนดโลกให้สุขี
ร้อยรสบทวจี
ปลอบกวีคลายโศกตรม
6 สิงหาคม 2550 18:04 น.
แม่มดใจร้าย
อยากเกี่ยวแขนตัวแทนความว่างเปล่า
ที่ย่างเท้าก้าวเข้ามาแทนที่
มิตรภาพแห่งรักความภักดี
ตราบไมตรีคงมั่นนิรันดร์กาล
ขอคล้องแขนเจ้าแทนความเหนื่อยอ่อน
ยามร้าวรอนขอเจ้านั้นขับขาน
บทบรรเลงเพลงสุขให้ยาวนาน
ให้ชีพคืนชื่นบานนิรันดร์ไป
ขอเก็บเจ้าตัวแทนความว่างเปล่า
แนบนานเนาว์ชั่วกาลที่ขานไข
อยู่เป็นเพื่อนคู่กันนิรันดร์ไป
ตราบฟ้าไหนเกี่ยวไว้อย่างมั่นคง
2 สิงหาคม 2550 09:33 น.
แม่มดใจร้าย
โอ้ลำนำสีโศกบนโลกกว้าง
ดูอ้างว้างเอกาน่าขื่นขม
เป็นลำนำโศกร้าวหนาวระบม
ให้ตรอมตรมเมื่อรักจักโรยลา
ขอลำนำสีโศกในคราวนี้
จงหลีกลี้หนีไปจากตัวข้า
ความเจ็บปวดรวดร้าวหนาววิญญา
จงอำลาหนีหน้าอย่าวังเวง
โอ้ลำนำสีโศกนะเจ้าเอ๋ย
ขอลาเลยอย่าได้มาข่มเหง
ขอลำนำสีโศกที่บรรเลง
เหมือนบทเพลงโรยลาจากข้าไป
1 สิงหาคม 2550 14:16 น.
แม่มดใจร้าย
ความรู้สึกร้าวลึกผนึกแน่น
ยากเกินแทนถ่ายทอดอ้อมกอดไหว
เป็นความรักร้าวลึกผนึกใน
ยากเกินใจสัมผัสรับได้ลง
ความรู้สึกครั้งนี้คงร้าวลึก
ตกผลึกจนใจไม่อาจหลง
ขอหลีกทางหนีหน้าอย่างบรรจง
ถ่ายทอดลงความรักสลักลา
อ้าว่าความรู้สึกของข้านี้
คงหมดที่หมดทางจะแข็งกล้า
ขอมอบวางใจลงบนมายา
อหังการแห่งข้านั้นยังมี