22 กรกฎาคม 2550 07:24 น.
แม่มดใจร้าย
เมื่อวันจันทร์ผันปลุกให้ลุกตื่น
แม้คืนชื่นจากวานจะห่างหาย
มีพรุ่งนี้อีกวันไม่เปล่าดาย
มะรืนกลายเดินกล้ำย่ำเข้ามา
อังคารช่ำชุ่มชื่นระรื่นจิต
มั่งมีมิตรมากมายมาพร้อมหน้า
มากันพร้อมเรื่องเล่าจากกายา
หมู่สรรมาเล่าหาสู่กันฟัง
แม้วันพุธทุกข์งานจะสุมหนัก
มวลมิตรทักก็เหมือนดั่งมนต์ขลัง
มุ่งหมายมาปลอบขวัญเพิ่มพลัง
มอบกำลังแรงใจให้กลับมา
พฤหัสบดีมีสุขนัก
หมายจะพักเมื่อศุกร์เข้ามาหา
ม่านแห่งความเหนื่อยหน่ายที่เข้ามา
มั่นใจว่าข้าจะก้าวข้ามผ่านไป
และวันศุกร์ก็ก้าวมาถึงถิ่น
แหมได้ยินเสียงนกร้องสดใส
มายาที่ทุกข์ร้อนก็ผ่อนไป
มีความสุขเริ่มใหม่ให้อีกครา
อ้าวันเสาร์เจ้ามาเยี่ยมอีกแล้ว
แม่เพื่อนแก้วยิ้มชื่นระรื่นหา
มุมสงบของใจเริ่มกลับมา
มัวชักช้าเดี๋ยวข้าจะข้ามไป
อาทิตย์เจ้าเข้าบอกข้าอีกด้วย
มาจะช่วยเพิ่มวันแห่งสดใส
มีอะไรบอกมาเดี๋ยวข้าไป
แหมชักช้าอยู่ไยไปแล้วนา
20 กรกฎาคม 2550 14:28 น.
แม่มดใจร้าย
โอ้ราตรีคืนนี้มีเพลงขับ
นกน้อยกลับคืนรังไม่หวั่นไหว
แม้แสงทองลับฟ้าทิวาไป
แต่หัวใจคงมั่นนิรันดร์กาล
ฝากสายลมพัดโบยไปบอกเจ้า
แอบกระซิบเบาเบาด้วยคำหวาน
ตามเสียงแว่วบรรเลงแห่งเพลงกาล
คลอประสานเสียงลมอย่าตรมใจ
ให้จังหวะเบาเบานี้เข้าปลอบ
กระชับมอบความรักความสดใส
มาคืนกลับรับขวัญสู่ดวงใจ
แนบเนาว์ในเพลงรักตลอดกาล
18 กรกฎาคม 2550 18:24 น.
แม่มดใจร้าย
รับสมัครหัวใจไม่จำกัด
แบ่งปันรักจริงใจใช่ไร้ค่า
มอบความเอื้ออาทรทุกเวลา
แม้ห่างตาก็ส่งใจไปใกล้กัน
จะมีใครมาสมัครหัวใจให้
มอบดวงใจทั้งดวงให้กับฉัน
ขอเพียงความซื่อตรงมั่นคงกัน
อย่ามีวันทรยศคดต่อใจ
หากมาดแม้นมีใครใดคนหนึ่ง
คิดคำนึงมอบใจอย่าสงสัย
เพียงคุณมีความรักที่จริงใจ
ก็ยิ่งใหญ่กว่าใดในโลกา
17 กรกฎาคม 2550 11:06 น.
แม่มดใจร้าย
เล่ห์ลึกล้ำดั่งคำล้ำลึกเล่ห์
ร้ายถ่ายเทจากใจที่แสนร้าย
ใจหลอกลวงดั่งบ่วงมัดดวงใจ
ลวงคนให้ชอกช้ำดังคำลวง
โอ้ว่าใจใครหนอช่างร้ายลึก
ทิ้งผลึกแผลใจให้เศร้าหมอง
ฝากรอยแผลเศร้าเหงาน้ำตานอง
ให้หม่นหมองครองเศร้าเคล้าน้ำตา
หากวจีใครที่ร้ายลึกล้ำ
ทิ้งคมคำให้เศร้าเหงานักหนา
ฝากแผลใจให้คนปนน้ำตา
ให้อุราเจ็บช้ำกับคำลวง
16 กรกฎาคม 2550 07:41 น.
แม่มดใจร้าย
]
หยาดฝนโปรย รดให้ คนใจเศร้า
ยิ่งพาเหงา เศร้าใจ ในครานี้
ยามฝนพรำ ช้ำห้วง ดวงฤดี
เหมือนยิ่งมี ความเศร้า ให้เหงาใจ
หยาดฝนหลั่ง คล้ายน้ำตา ข้าหรือนี่
พาชีวี ย้ำความเศร้า แต่หนไหน
หยาดฝนหลั่ง รดมา ในคราใด
ยิ่งเหงาใจ ยามฝนหลั่ง ดั่งน้ำตา