21 มีนาคม 2550 08:57 น.
แม่มดใจร้าย
เพราะเพรงกรรม ทำไว้ แต่หนไหน
ร้อยเรียงให้ หัวใจ ได้ฝันหา
พบเจอกัน ในวัน ต้องชะตา
แล้วนำพา หัวใจ ให้ห่างไป
ตามเพรงกรรม ที่ทำ กรรมกำหนด
พบเพื่อชด ใช้กรรม ที่ทำไว้
ตามแต่บุญ หรือกรรม ที่ทำไป
ทุกชีวา นั้นไซร้ ได้พบกัน
อาจจะหวาน อาจชื่น อาจขืนข่ม
อาจจะตรม หัวใจ ไม่ใช่ฝัน
แต่เป็นเพราะ เพรงกรรม ที่ทำกัน
ไม่มีวัน จะฝืน โชคชะตา
เรือชีวิต ล่องไป ไม่มีฝั่ง
ได้แต่หวัง รอวัน ที่ฝันหา
หมดเพรงกรรม ที่ทำ ต่อกันมา
อีกไม่นาน หรอกนา คงโชคดี
20 มีนาคม 2550 12:49 น.
แม่มดใจร้าย
วันเวลา ที่ผ่าน เวียนเปลี่ยนวัน
ช่างผกผัน เปลี่ยนแปร ในดวงจิต
เธอคือคน แปรเปลี่ยน ให้ชีวิต
หมุนความคิด ไม่หยุด กับเวลา
เหมือนสายน้ำ ไหลไป ไม่หวนกลับ
ไยไปลับ ไม่กลับ คืนมาหา
กี่คืนวัน ผ่านปี ล่วงเลยมา
วันเวลา ไม่ช่วย ให้ลืมเธอ
18 มีนาคม 2550 21:25 น.
แม่มดใจร้าย
ผิกาล แห่งความเศร้า
ใจร้าว ก็ขื่นขม
ผิว่า ต้องตรอมตรม
ใจขม ตรมฤทัย
ผิว่า ต้องลาล่วง
ใจห่วง ฤๅไฉน
ผิว่า ต้องลาไกล
หัวใจ คงเศร้าจัง
ผิลา แล้วในรัก
เศร้านัก รักหนหลัง
ผิกาล ผ่านรักพัง
จึ่งหวัง ฝังหัวใจ
16 มีนาคม 2550 20:11 น.
แม่มดใจร้าย
โอ้เธอจ๋า คนดี อยู่ที่ไหน
รู้บ้างไหม ใครห่วง คนึงหา
เธอคนดี คนนี้ ตลอดมา
รู้ไหมว่า ใครหวง เป็นห่วงเธอ
อยากให้เธอ คนดี รู้สักนิด
ว่าดวงจิต ของฉัน นั้นพร่ำเพ้อ
คิดกังวล ห่วงหา แต่ตัวเธอ
ไยนะเออ ให้เพ้อ ห่วงฝ่ายเดียว
ตอนนี้เธอ งานหนัก พักสักหน่อย
อย่ามัวปล่อย เวลา ไม่แลเหลียว
เฝ้าทำงาน ไม่พัก หนักจริงเจียว
จงแลเหลียว ห่วงตัว นะพี่ยา
ให้รู้ไว้ ใจฉัน นั้นเป็นห่วง
วันเลยล่วง ตัวฉัน ยังห่วงหา
ฝากดวงจิต ลอยไป ในเมฆา
ฝากบอกว่า เป็นห่วง ด้วยใจจริง
15 มีนาคม 2550 20:10 น.
แม่มดใจร้าย
แสงรวี สีสวย ที่ฉายส่อง
ชวนให้มอง ด้วยใจ ที่ใหลหลง
สีส้มแดง ยามเจ้า อัสดง
ใกล้ลับลง จากไป ในเมฆา
ดวงกลมโต โอ้เจ้า ช่างใหญ่นัก
ให้ประจักษ์ ว่าเจ้า สวยนักหนา
ยามลาลับ จากไป ในสายตา
ให้อุรา สุขใจ ที่ได้ชม
ขอลาแล้ว ลาก่อน รวีฉาย
พบกันใหม่ พรุ่งนี้ คงสุขสม
ค่ำคืนนี้ ฉันคง ไม่ตรอมตรม
เพราะได้ชม ตัวเจ้า ก่อนจากลา