28 กุมภาพันธ์ 2550 22:02 น.
แม่มดใจร้าย
จากวันแรกที่ฉันได้รู้จัก
ได้มิตรรักนักกลอนที่ชิดใกล้
เราคุยกันฉันท์มิตรด้วยน้ำใจ
ต่างซึ้งในคุณค่าแห่งไมตรี
มิตรภาพที่เธอได้หยิบยื่น
ช่างชุ่มชื่นต่อจิตมิตรคนนี้
ฉันซึ้งในคุณค่าแห่งความดี
ที่เธอมีต่อฉันเสมอมา
มิตรภาพสองเราไม่เคยหมด
ยังรินรดดวงใจกันอยู่หนา
ถึงห่างกายใจใกล้อยู่ทุกครา
ยังซึ้งค่าของคำว่ามิตรใจ
25 กุมภาพันธ์ 2550 20:45 น.
แม่มดใจร้าย
เธอห่างหายไปแล้วหรือเพื่อนรัก
เธอคอยทักหัวใจยามอ่อนไหว
เธอมีเพลงให้ฉันทุกวันไป
เธอรู้ใจยามทุกข์อยู่ทุกครา
หายไปไหนกันหนอเพื่อนคนนี้
หายไปนี่เหมือนเธอหลบลี้หน้า
หายห่างไปทำใจเศร้าระอา
หายห่างตาจงรู้ว่าคิดถึงเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2550 14:42 น.
แม่มดใจร้าย
ขอตอบตามความเห็นที่เธอกล่าว
ฟังเรื่องราวที่เล่าเหมือนเรานี่
Queen of Snow โอ้โหช่างโชคดี
เพราะเรานี่เคยมีคนตั้งมา
เขาบอกเราเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง
ใจยังแกร่งยิ่งกว่าภูผาหนา
เดินหน้าเริ่ดเชิดหยิ่งติดนัยน์ตา
จนไม่กล้ามาทักเลยโฉมตรู
ทั้งวาจาคำพูดของเรานั่น
เขายินกันทุกวันจนติดหู
ใครระรานกับฉันนั้นน่าดู
แม่โฉมตรูไม่ยอมถ้าถูกกัน
แล้วเรื่องใจจริงแท้แน่ในรัก
เธอประจักษ์เห็นไหมหัวใจฉัน
มอบให้แก่มิ่งมิตรสนิทกัน
เพราะใจฉันไม่เคยจะผันแปร
แต่ตอนนี้ใจฉันขอหยุดพัก
อย่ามาทักถามใจคิดไรแน่
ความเย็นชาที่เห็นติดตาแล
ที่แน่แน่ฉันคือ Queen of Snow
22 กุมภาพันธ์ 2550 08:17 น.
แม่มดใจร้าย
มองทะเลคราใดใจคิดถึง
เธอคนหนึ่งที่ซึ่งในใจฉัน
มองทะเลครั้งใดใจรำพัน
คิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา
เวลานี้ทะเลช่างโดดเดี่ยว
และเปล่าเปลี่ยวหัวใจเป็นนักหนา
ทะเลช้ำเพราะฉันตรมน้ำตา
ต้องก้มหน้ากลับมาหาทะเล
ขอทะเลช่วยซับน้ำตาฉัน
และรับขวัญอย่าหนีห่างหันเห
ขอก้มหน้าทรุดลงกับทะเล
ช่วยพัดเพน้ำตาพาจากไป
21 กุมภาพันธ์ 2550 11:38 น.
แม่มดใจร้าย
สิ้นความคิด หรือไร นะใจหนอ
สมองฝ่อ เกินไป หรือไรนั่น
เขียนกลอนไป เขียนลบ จบแล้วกัน
สงสัยฉัน นั้นต้อง เลิกเขียนเธอ
แต่เจ้าน้อง ตัวดี ยังอยากอ่าน
คอยมาขาน ถามหา อยู่เสมอ
เมื่อไหร่พี่ เขียนกลอน มานะเออ
น้องยังเพ้อ คอยอ่าน ทุกวี่วัน
น้องตัวดี คอยเพียร มาถามไถ่
ว่าเมื่อไหร่ พี่สาว คนนี้นั้น
เขียนกลอนให้ น้องอ่าน เมื่อไหร่กัน
เพราะน้องนั้น คอยอ่าน อยู่ละซี