19 ธันวาคม 2549 08:02 น.
แม่มดใจร้าย
วะวะเหวย ฟ้าเอ๋ย ฟ้าหนอฟ้า
ขีดชะตา ข้าไย ให้ขื่นขม
ฟ้าขีดมา ให้รัก ต้องตรอมตรม
หรือจะสม น้ำหน้า ตัวเราดี
สมน้ำหน้า ตัวเรา อยากจะรัก
อยากนำชัก หัวใจ ให้ใครนี่
เขาไม่รับ ไม่สน ไม่ไยดี
แล้วไงนี่ หัวใจ เลยรับกรรม
วะวะเหวย หัวเราะ ให้ก้องฟ้า
อย่ามาว่า ตัวข้า ให้น่าขำ
ถึงแม้ว่า หัวใจ ต้องมีกรรม
แต่ไม่ทำ ให้ข้า เศร้ามากเกิน
18 ธันวาคม 2549 17:26 น.
แม่มดใจร้าย
วันนี้เหงาหัวใจใครมองเห็น
หรือฉันเป็นคนเหงาเศร้าหมองหม่น
ฉันทุกข์ใจช้ำใจมากเสียจน
ใจสับสนบนทางอ้างว้างจริง
ไยรักฉันสับสนบนทางร้าง
ทางอ้างว้างทำให้หนาวใจยิ่ง
ฟ้าแกล้งฉันหรือไรไยแกล้งจริง
หรือฟ้ายิ่งชอบใจยามฉันตรม
18 ธันวาคม 2549 08:23 น.
แม่มดใจร้าย
อยากฝากเพลง ลอยลม ส่งไปหา
ฝากลมพา รักไป ให้เธอฝัน
ฝากรักไป เอื้อนเอย เคยรำพัน
ฝากความฝัน ให้เธอ แต่ผู้เดียว
เธอได้ยิน ความรัก นั้นบ้างไหม
ฝากลมไป หาเธอ ให้แลเหลียว
ฝากเพลงรัก ตามลม อย่างกลมเกลียว
เธอแลเหลียว ฉันบ้าง หรือไม่เธอ
17 ธันวาคม 2549 11:40 น.
แม่มดใจร้าย
บันทึกรักเล่มใดไม่เคยเขียน
ไม่วนเวียนเขียนรักสมัครเล่น
ไม่จดจำเรื่องราวที่ลำเค็ญ
รักที่เป็นรักร้างไม่อยากจำ
ไม่บันทึกรักร้างที่เคยผ่าน
แม้นยาวนานเพราะใจเคยถลำ
บันทึกรักร้างลาไม่น่าจำ
ไม่ควรนำมันเก็บไว้กับตัว
16 ธันวาคม 2549 09:31 น.
แม่มดใจร้าย
วะวะเหวย ใครเอ๋ย ผู้กำหนด
รักรันทด ให้ใจ ใครกันหนอ
แล้วทำไม กำหนด ไม่เคยพอ
ไยกันหนอ ทำให้ เศร้าอย่างเดียว
รักแล้วเศร้า เจ้ารัก ทำไมเล่า
เจ้ายังเฝ้า รักเขา ไม่แลเหลียว
เฝ้าแต่รัก ตัวเขา อยู่ฝ่ายเดียว
ไม่เคยเหลียว เหลือบตา มองผู้ใด
แล้วใครหนอ กำหนด ให้ได้รัก
มานำชัก หัวใจ ให้หวั่นไหว
ไยพารัก ชักนำ สู่หัวใจ
แล้วทำไม ทำเรา ให้เหงาทรวง
วะวะเหวย ใครเอ๋ย ผู้กำหนด
รักรันทด ให้ใจ ได้ลาล่วง
เฝ้าแต่รัก รักเขา อยู่ในทรวง
ทำให้ดวง ใจช้ำ ใครนะใคร