14 ตุลาคม 2549 20:25 น.
แม่มดใจร้าย
ใจฉันคงรักใครไม่ได้อีก
เพราะถูกขีดเส้นรักให้ร้าวไว้
พอเริ่มรักก็เหงาทุกทีไป
เจ้าหัวใจร้องขอให้พอที
อยากจะหยุดเรื่องราวแห่งความรัก
แล้วขอพักหัวใจไว้ที่นี่
หยุดหัวใจให้เจอเธอคนดี
คนที่มีรักจริงไม่คิดลวง
แต่พบแล้วหัวใจยิ่งกว่าเศร้า
ยิ่งกว่าเหงาหัวใจที่เคยหวง
เพราะตัวเธอไม่ใช่มีคำลวง
แต่เธอหวงใจไว้ให้ใครกัน
14 ตุลาคม 2549 09:29 น.
แม่มดใจร้าย
ฝากตะวัน รอนรอน ตอนใจเศร้า
พาคนเหงา เศร้าใจ ในครานี้
ฝากตะวัน ดวงเดือน และวารี
นำไปที ใจเหงา ที่ร้าวทรวง
ฝากตะวัน พาคน ที่เลือนหาย
พาหัวใจ ล่องไป ทั่วแดนสรวง
ฝากความรัก ล่องลอย ตามพุ่มพวง
แล้วค่อยทวง สัญญา ลาตะวัน
13 ตุลาคม 2549 21:24 น.
แม่มดใจร้าย
จันทร์สวยสมใจใครนั่น
จันทร์ฝันยิ้มหวานคืนนี้
จันทร์แจ่มแต้มฝันราตรี
จันทร์นี้ชวนชี้ชมจันทร์
ถักทอร้อยรักฝากไว้
ถักใจสู่ฝันจันทร์นั่น
ถักรักร้อยใจสู่จันทร์
ถักฝันให้จันทร์สมใจ
ทอแสงแสงจันทร์นวลอ่อน
ทอรักร้าวรอนอ่อนไหว
ทอฝันสู่จันทร์อำไพ
ทอใจให้จันทร์นั้นชม
ใจรักในจันทร์คืนนี้
ใจที่มีจันทร์สุขสม
ใจรักดวงจันทร์ชื่นชม
ใจชมชมจันทร์อำไพ
13 ตุลาคม 2549 08:34 น.
แม่มดใจร้าย
ใต้แสงจันทร์ นวลขาว สกาวผ่อง
ได้แต่มอง แสงจันทร์ หวั่นไฉน
แสงดาวส่อง คู่แสงจันทร์ อันอำไพ
เหมือนฟ้าได้ โอบจับ รับแสงจันทร์
หากความหนาว ทำเรา ร้าวในจิต
เหมือนห่างมิตร คู่เรือน เตือนใจฝัน
ฟังเสียงคลื่น ซัดซาด เหมือนขาดกัน
แต่รักนั้น ไม่ห่าง ด้วยแสงเดือน
หากเธอมี ปีกรัก ดังฝันใฝ่
เตือนหัวใจ รักนั้น ให้ดุจเหมือน
หัวใจรัก คู่กัน กับแสงเดือน
ให้จันทร์เตือน หัวใจ ใต้แสงจันทร์
12 ตุลาคม 2549 17:38 น.
แม่มดใจร้าย
คิดถึงรักวันก่อนย้อนความเศร้า
เคยคู่เคล้าเคียงคลอพะนอขวัญ
เธอเอ่ยคำว่ารักมาจำนรร
เธอเสกสรรถ้อยคำล้ำวาจา
ไม่เคยลืมรักเราเมื่อวันก่อน
ยังยอกย้อนย้ำรอยเสน่หา
ยังจำคำที่เธอเคยพร่ำมา
รักล้นค่าวาจาเธอเอ่ยคำ
เธอคงลืมหมดแล้ววจีเอ่ย
ใจเธอเอ๋ยไยลืมรักคมขำ
ใจเธอฝากพิษไว้ในคมคำ
ให้งามขำนั้นเศร้าเพราะพิษลวง