18 ตุลาคม 2549 09:07 น.
แม่มดใจร้าย
อยากให้เธอ อยู่กับใจ ใครคนหนึ่ง
อย่างที่ซึ่ง เธอรำพัน เฝ้าฝันหา
อยากให้เธอ มีสมหวัง กันสักครา
อยากให้ฟ้า ประทานพร ให้กับเธอ
ขอให้เธอ อยู่คู่กับ ใครคนหนึ่ง
เป็นคู่ซึ่ง สุขสมหวัง กันเสมอ
ขอให้รัก ที่เธอหวัง และพบเจอ
ให้รักเธอ สุขนิรันดร์ กันเรื่อยไป
17 ตุลาคม 2549 19:01 น.
แม่มดใจร้าย
สายลมพัดพา ลำนำรัก
พลิ้วทักหัวใจ ใคร่ถามหา
ความรักพลิ้วพรม ลมช่วยพา
เสาะหาหัวใจ ใครให้ที
ฝากรักไปทัก คนคนหนึ่ง
ผู้ซึ่งห่างไกล ณ เมืองนี้
เมืองที่วุ่นวาย ทั่วธานี
ไม่มีความรัก ที่จริงใจ
ฝากรักไปให้ คนคนหนึ่ง
ผู้ซึ่งห่างไกล ณ หนไหน
เขาอาจเป็นผู้ อยู่แดนไกล
ถิ่นไหนฝากลม พลิ้วพรมที
ฝากพัดพาใจ เขามาด้วย
แล้วช่วยมาหยุด ที่ตรงนี้
ตรงที่มีรัก รอฤดี
หยุดที่ใจฉัน นั้นจะรอ
17 ตุลาคม 2549 07:03 น.
แม่มดใจร้าย
ฝากเส้นรุ้งสดใสในท้องฟ้า
ช่วยนำพาไปถึงพี่ชายฉัน
พี่ที่จากกันไปชั่วนิรันดร์
ไม่มีวันได้กลับมาพบเจอ
พี่จากไปเพียงร่างไม่ห่างจิต
ด้วยใจคิดถึงพี่นี่เสมอ
พี่ที่ห่างกันไปไม่ได้เจอ
ใยนะเออใยพรากมาจากกัน
ยังจำได้ถึงวันไปรับพี่
กลับมาที่แผ่นดินถิ่นในฝัน
ฉันจะบอกแม่ได้อย่างไรกัน
ว่าพี่นั้นจากไปไม่กลับมา
ฉันพาร่างพี่กลับด้วยใจหม่น
แสนทุกข์ทนหัวใจก็อ่อนล้า
แต่ไม่มีน้ำไหลออกจากตา
เป็นเพราะว่าน้ำตามันท่วมใจ
กลับถอะนะกลับบ้านของเราเถิด
ไปร่วมเกิดร่วมก่อด้วยกันใหม่
ใจไม่รู้ชาติหน้าเป็นเช่นไร
แต่ขอได้เป็นน้องของพี่ชาย
ฝากเส้นรุ้งทอแสงที่ปลายฟ้า
ช่วยนำพาไปถึงพี่ชายฉัน
พี่ที่จากกันไปชั่วนิรันดร์
ว่าน้องนั้นคิดถึงพี่ไม่มีลืม
17 ตุลาคม 2549 06:57 น.
แม่มดใจร้าย
ขอจง ปล่อยวาง ความคิด
อย่ายึด อย่าติด สิ่งผ่าน
เรื่องราว ปวดร้าว วันวาน
ให้ผ่าน ตามกาล เวลา
ให้เพียง เรายึด ถือไว้
สุขทุกข์ ที่ใจ นั้นหนา
มันอยู่ ที่เรา นำพา
คิดว่า มันเป็น เช่นไร
คิดว่า ใจสุข ก็สุข
คิดทุกข์ ไม่ต้อง สงสัย
ใจเรา นั้นคิด เช่นไร
ใจเป็น อย่างนั้น เช่นกัน
16 ตุลาคม 2549 07:09 น.
แม่มดใจร้าย
หากหัวใจอ่อนล้าไม่กล้าแกร่ง
อย่าสิ้นแรงแห่งใจนะเธอเอ๋ย
หากเพียงเหนื่อนอ่อนล้าฉันก็เคย
แค่อยู่เฉยพักใจให้หายตรม
อย่าพึ่งท้อกับใจที่เคยโศก
แค่เพียงโลกทำเราให้หมองหม่น
กับเรื่องรักที่เข้ามาเวียนวน
ทำสับสนจนใจไม่อาจทาน