9 สิงหาคม 2550 07:53 น.
แม่มดใจร้าย
แฝงไว้ ณ นัยกวี
มีหรือที่ใครว่าเขลา
ขมขื่นชื่นใคร่บรรเทา
จึ่งร้อยเอาอรรถรสบทกวี
ให้คลายร่ำในบทโศก
กำหนดโลกให้สุขี
ร้อยรสบทวจี
ปลอบกวีคลายโศกตรม
6 สิงหาคม 2550 18:04 น.
แม่มดใจร้าย
อยากเกี่ยวแขนตัวแทนความว่างเปล่า
ที่ย่างเท้าก้าวเข้ามาแทนที่
มิตรภาพแห่งรักความภักดี
ตราบไมตรีคงมั่นนิรันดร์กาล
ขอคล้องแขนเจ้าแทนความเหนื่อยอ่อน
ยามร้าวรอนขอเจ้านั้นขับขาน
บทบรรเลงเพลงสุขให้ยาวนาน
ให้ชีพคืนชื่นบานนิรันดร์ไป
ขอเก็บเจ้าตัวแทนความว่างเปล่า
แนบนานเนาว์ชั่วกาลที่ขานไข
อยู่เป็นเพื่อนคู่กันนิรันดร์ไป
ตราบฟ้าไหนเกี่ยวไว้อย่างมั่นคง
2 สิงหาคม 2550 09:33 น.
แม่มดใจร้าย
โอ้ลำนำสีโศกบนโลกกว้าง
ดูอ้างว้างเอกาน่าขื่นขม
เป็นลำนำโศกร้าวหนาวระบม
ให้ตรอมตรมเมื่อรักจักโรยลา
ขอลำนำสีโศกในคราวนี้
จงหลีกลี้หนีไปจากตัวข้า
ความเจ็บปวดรวดร้าวหนาววิญญา
จงอำลาหนีหน้าอย่าวังเวง
โอ้ลำนำสีโศกนะเจ้าเอ๋ย
ขอลาเลยอย่าได้มาข่มเหง
ขอลำนำสีโศกที่บรรเลง
เหมือนบทเพลงโรยลาจากข้าไป
1 สิงหาคม 2550 14:16 น.
แม่มดใจร้าย
ความรู้สึกร้าวลึกผนึกแน่น
ยากเกินแทนถ่ายทอดอ้อมกอดไหว
เป็นความรักร้าวลึกผนึกใน
ยากเกินใจสัมผัสรับได้ลง
ความรู้สึกครั้งนี้คงร้าวลึก
ตกผลึกจนใจไม่อาจหลง
ขอหลีกทางหนีหน้าอย่างบรรจง
ถ่ายทอดลงความรักสลักลา
อ้าว่าความรู้สึกของข้านี้
คงหมดที่หมดทางจะแข็งกล้า
ขอมอบวางใจลงบนมายา
อหังการแห่งข้านั้นยังมี
22 กรกฎาคม 2550 07:24 น.
แม่มดใจร้าย
เมื่อวันจันทร์ผันปลุกให้ลุกตื่น
แม้คืนชื่นจากวานจะห่างหาย
มีพรุ่งนี้อีกวันไม่เปล่าดาย
มะรืนกลายเดินกล้ำย่ำเข้ามา
อังคารช่ำชุ่มชื่นระรื่นจิต
มั่งมีมิตรมากมายมาพร้อมหน้า
มากันพร้อมเรื่องเล่าจากกายา
หมู่สรรมาเล่าหาสู่กันฟัง
แม้วันพุธทุกข์งานจะสุมหนัก
มวลมิตรทักก็เหมือนดั่งมนต์ขลัง
มุ่งหมายมาปลอบขวัญเพิ่มพลัง
มอบกำลังแรงใจให้กลับมา
พฤหัสบดีมีสุขนัก
หมายจะพักเมื่อศุกร์เข้ามาหา
ม่านแห่งความเหนื่อยหน่ายที่เข้ามา
มั่นใจว่าข้าจะก้าวข้ามผ่านไป
และวันศุกร์ก็ก้าวมาถึงถิ่น
แหมได้ยินเสียงนกร้องสดใส
มายาที่ทุกข์ร้อนก็ผ่อนไป
มีความสุขเริ่มใหม่ให้อีกครา
อ้าวันเสาร์เจ้ามาเยี่ยมอีกแล้ว
แม่เพื่อนแก้วยิ้มชื่นระรื่นหา
มุมสงบของใจเริ่มกลับมา
มัวชักช้าเดี๋ยวข้าจะข้ามไป
อาทิตย์เจ้าเข้าบอกข้าอีกด้วย
มาจะช่วยเพิ่มวันแห่งสดใส
มีอะไรบอกมาเดี๋ยวข้าไป
แหมชักช้าอยู่ไยไปแล้วนา