25 เมษายน 2551 16:24 น.
แม่มดใจร้าย
ชีวิตก็แค่เท่าที่เห็น
เหม็นเหม็นเน่าเน่าเคล้าสุขสันต์
หัวเราะร่ำไห้ในบางวัน
แบ่งปันรอยเศร้าเคล้ากันไป
วันนี้เต็มอิ่มยิ้มเริงร่า
อาจพรุ่งนี้มองฟ้าไม่สดใส
ฤๅ ถัดรุ่งกล้าก้าวอย่างยาวไกล
พ้นผ่านไปอาจหม่นมิทนทาน
ชีวิตก็แค่เท่าที่เห็น
เหม็นเน่า ฤๅ เคล้าซึ่งความหวาน
ชีพชื่นบางครั้งมิทนทาน
ร้าวรานหมองหม่นจนท้อใจ
21 เมษายน 2551 12:57 น.
แม่มดใจร้าย
ทำอะไรทำไปตามใจเถิด
อย่าให้เกิดความคิดจิตสับสน
ทำอะไรไตร่ตรองย้อนดูตน
อย่าให้คนทุกข์ทนเพราะเราทำ
ทำอะไรทำได้ดังใจคิด
อย่าให้จิตหลงผิดจนน่าขำ
ทำอะไรดังใจได้จงทำ
แต่อย่านำความทุกข์มาสู่ใจ
9 เมษายน 2551 11:33 น.
แม่มดใจร้าย
ขออภัยที่ใจยังเจ็บปวด
ความร้าวรวดมิจาง ฤๅ ห่างหาย
ทำฉันใดจะให้จางจากใจกาย
ฤๅ ต้องตายจากไปใครตอบที
ขออภัยที่ใจยังคงเจ็บ
ความหนาวเหน็บฝังลึกผนึกที่
ก้นบึ้งใจใครหนอใครคนดี
ช่วยฉันทีฉันเจ็บเหน็บหนาวใจ
25 มีนาคม 2551 16:01 น.
แม่มดใจร้าย
เสียใจ..
คงกล่าวได้เพียงเท่านี้
ที่ฉันก้าวเข้าไปในชีวี
จนกลายเป็นวันนี้ที่ร้าวราน
เสียใจ..
มิใช่อยากจะเอ่ยขาน
และมิใช่ใจนี้มิร้าวราน
เพียงเอ่ยขานขอออกจากชีวี
เสียใจ..
คงเอ่ยได้เพียงเท่านี้
เธอมิทุกข์ฉันรู้ความจริงดี
แต่ฉันนี้ใครเล่าจะรู้ใจ
20 มีนาคม 2551 11:06 น.
แม่มดใจร้าย
ความหวังพรั่งเพียบพร้อมพังพิน
สุดสิ้นสิ่งยลยินพึงได้
เพียงพบเพื่อพลัดพรากจากไกล
จึ่งอย่าตั้งหวังใดในโลกา
(น้องเพียงพลิ้ว)
หอบความหวังกำลังใจในอกแน่น
มิคลอนแคลนต่ออุปสรรคหนักปัญหา
เพียงรอยคำกำลังใจให้มอบมา
ช่วยให้ฝ่ากำแพงแห่งความท้อ
(น้อง Salukphin)
หอบความหวังตั้งมั่นขีดฝันวาด
ทั้งหมายมาดเติมใจให้เกิดก่อ
ปรุงแต่งเสริมเพิ่มรักเกี่ยวถักทอ
อย่าตัดพ้อพังกำแพงเรี่ยวแรงใจ.