9 สิงหาคม 2549 22:08 น.
แม่มดใจร้าย
เมื่อถึงวันที่พรากจากดวงจิต
ขอใคร่ครวญสักนิดคิดบ้างไหม
อาชีวเล็กเล็กให้อะไร
แม่ดวงใจของเรานั่นใครกัน
แม่จ๋าแม่ลูกขอลาจากอ้อมกอด
ลูกจะออกสู่โลกกว้างเพื่อสร้างสรร
ลูกจะทำทุกอย่างให้พร้อมพรรณ
เพื่อสร้างสรรอาชีวให้ดีงาม
ให้ใครเห็นอาชีวนั้นดีเด่น
ไม่ใช่เป็นเช่นนั้นที่ใครหยาม
อาชีวสมชื่อระบือนาม
งามแสนงามงามน้ำใจที่เคยมี
ลูกขอลาจากแม่ด้วยจิตมั่น
จิตผูกพันถึงวันที่สุดแสน
บรรจงกราบเท้าแม่ด้วยทดแทน
ห่างหมื่นแสนลูกจะกลับมาแทนคุณ
9 สิงหาคม 2549 19:11 น.
แม่มดใจร้าย
มัดดวงใจสองดวงด้วยเกลียวเชือก
ไม่อาจเลือกรักใครให้เปลี่ยนที่
มัดดวงใจเราสองชั่วชีวี
ไม่อาจมีสิ่งใดมาทำลาย
นอกจากเราสองคนผู้ตัดสิน
ให้ชีวินเป็นไปตามใจหมาย
ว่าจะอยู่คู่กันจวบวันตาย
หรือว่าห่างกันไปคนละทาง
แต่สำหรับใจฉันอยากอยู่ใกล้
ไม่อยากให้ห่างไปดังใครหมาย
หวังว่ารักของเราจะไม่ตาย
และจะเป็นรักสุดท้ายตลอดกาล
7 สิงหาคม 2549 18:14 น.
แม่มดใจร้าย
เหม่อมองสายน้ำสายหนึ่ง
ช่างซึ้งตรึงใจนักหนา
ดูเงียบเหมือนไร้วิญญา
เหมือนข้ายามนี้เศร้าตรม
ชีวิตหนอใครลิขิต
ให้คิดถึงวันสุขสม
บางครั้งก็ต้องทุกข์ตรม
เพราะคนเขาไม่จริงใจ
6 สิงหาคม 2549 21:49 น.
แม่มดใจร้าย
ฉันเป็นผู้หญิง..
จริงจริงก็มีหัวใจ
บางครั้งก็ร้องไห้
กับหัวใจที่ยับเยิน
บางครั้งก็กล้าแกร่ง
จึงไม่แสดงและเปิดเผย
กับหัวใจที่เกินเลย
จึงเป็นความเฉย
ในสายตาคนทั่วไป
6 สิงหาคม 2549 19:51 น.
แม่มดใจร้าย
ท้องฟ้ากว้างห่างไกลกว่าไปถึง
ช่างติดตรึงยามฟ้าสง่าศรี
เปรียบเช่นรักสดใสยามราตรี
ไม่อาจมีสิ่งใดมาทำลาย
แต่ยามฟ้าหมองหม่นจนดูเศร้า
ก็เปรียบรักของเราดูหมองหมาง
เราทั้งสองช้ำตรมจนร้าวราน
ไม่อาจหาญประสานใจให้เหมือนเดิม