10 กันยายน 2549 22:08 น.
แม่มดใจร้าย
ถามหัวใจ ฉันเอง ยังสับสน
รักกับคน หนึ่งใจ ใคร่ถามหา
ถึงหัวใจ อีกดวง ที่ตามมา
แปลกนักหนา หัวใจ ไยบ้าจริง
ลองถามใจ ตัวเธอ ดูก็แปลก
ไม่อาจแยก รักได้ ดังผีสิง
มีรักซ้อน ซ่อนรัก มักไม่จริง
รักเผื่อทิ้ง ขว้างไป ให้ไกลกัน
7 กันยายน 2549 22:38 น.
แม่มดใจร้าย
งามแสงจันทร์เพ็ญส่องหล้า
งามตาโสภาเฉิดฉันท์
งามพิศดุจดั่งดวงจันทร์
งามจันทร์ส่องให้คนชม
จันทร์ขึ้นคืนนี้สวยเด่น
จันทร์เพ็ญฉันเห็นสุขสม
จันทร์เจ้าชี้ชวนเจ้าชม
จันทร์สมชมจันทร์อำไพ
ใจเอ๋ยมองจันทร์ฉันเศร้า
ใจเฝ้าฝันใฝ่ในฝัน
ใจเอ๋ยรอใครทุกวัน
ใจฉันนั้นเศร้าคนเดียว
เศร้าใจทำไมกันเล่า
เศร้าเศร้าเขาไม่แลเหลียว
เศร้าใจอยู่ได้ผู้เดียว
เศร้าเชียวมองจันทร์ฝันไป
7 กันยายน 2549 19:50 น.
แม่มดใจร้าย
แดดแรงแสงจ้าลาลับ
หลบกับห้วงครามน้ำใส
พลิ้วคลื่นงามตาอำไพ
แสงทองส่องใจงดงาม
เมื่อแดดลับลาจากฟ้า
ห้วงน้ำก็พาใจหวาม
เห็นคลื่นพลิ้วไหวสวยงาม
แดดตามยามอัสดง
อาทิตย์ลาลับล่วงโลก
เงาโศกโลกพลันหมองหม่น
หัวใจก็ยังมั่นคง
ซื่อตรงต่อรักที่มี
ไม่เคยแปรผันในรัก
แต่มักไม่ได้อย่างนี้
เลยต้องขอบอกลาที
วันที่แดดลับดับลง
6 กันยายน 2549 20:27 น.
แม่มดใจร้าย
ฉันแต่งกลอนสอนให้ใจได้คิด
เตือนดวงจิตมิให้ใจไหวหวั่น
รักหรือไม่ไม่เป็นสิ่งสำคัญ
อาจเป็นฝันลอยมากับสายลม
เป็นเพียงความรู้สึกดีที่มีให้
แต่มิได้ทำให้ใจขื่นขม
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะต้องตรม
หรือขื่นขมกับรักที่หักใจ
เพราะตัวฉันเคยผ่านความรู้สึก
รักร้าวลึกเกินนึกหรือหวั่นไหว
เคยถูกรักทำปวดรวดร้าวใจ
แล้วหัวใจก็ผ่านมาด้วยดี
เพราะตัวฉันนั้นมีรักรอบข้าง
ไม่อ้างว้างเหว่ว้าน่าหน่ายหนี
รอบข้างฉันยังมีคนใยดี
พร้อมยังมีความรักที่ปักใจ
4 กันยายน 2549 21:23 น.
แม่มดใจร้าย
อยากเอ่ยคำว่า...ขอโทษ
ถ้าเธอยังโกรธฉันอยู่
แต่เธอนั้นคงไม่รู้
เพราะดูเธอนั้นเฉยเมย
แต่ฉันไม่ใช่คนผิด
จึงคิดว่าทำเฉยเฉย
อย่างนี้จะดีกว่าเลย
แกล้งเฉยและไม่สนใจ