17 ตุลาคม 2549 07:03 น.
แม่มดใจร้าย
ฝากเส้นรุ้งสดใสในท้องฟ้า
ช่วยนำพาไปถึงพี่ชายฉัน
พี่ที่จากกันไปชั่วนิรันดร์
ไม่มีวันได้กลับมาพบเจอ
พี่จากไปเพียงร่างไม่ห่างจิต
ด้วยใจคิดถึงพี่นี่เสมอ
พี่ที่ห่างกันไปไม่ได้เจอ
ใยนะเออใยพรากมาจากกัน
ยังจำได้ถึงวันไปรับพี่
กลับมาที่แผ่นดินถิ่นในฝัน
ฉันจะบอกแม่ได้อย่างไรกัน
ว่าพี่นั้นจากไปไม่กลับมา
ฉันพาร่างพี่กลับด้วยใจหม่น
แสนทุกข์ทนหัวใจก็อ่อนล้า
แต่ไม่มีน้ำไหลออกจากตา
เป็นเพราะว่าน้ำตามันท่วมใจ
กลับถอะนะกลับบ้านของเราเถิด
ไปร่วมเกิดร่วมก่อด้วยกันใหม่
ใจไม่รู้ชาติหน้าเป็นเช่นไร
แต่ขอได้เป็นน้องของพี่ชาย
ฝากเส้นรุ้งทอแสงที่ปลายฟ้า
ช่วยนำพาไปถึงพี่ชายฉัน
พี่ที่จากกันไปชั่วนิรันดร์
ว่าน้องนั้นคิดถึงพี่ไม่มีลืม
17 ตุลาคม 2549 06:57 น.
แม่มดใจร้าย
ขอจง ปล่อยวาง ความคิด
อย่ายึด อย่าติด สิ่งผ่าน
เรื่องราว ปวดร้าว วันวาน
ให้ผ่าน ตามกาล เวลา
ให้เพียง เรายึด ถือไว้
สุขทุกข์ ที่ใจ นั้นหนา
มันอยู่ ที่เรา นำพา
คิดว่า มันเป็น เช่นไร
คิดว่า ใจสุข ก็สุข
คิดทุกข์ ไม่ต้อง สงสัย
ใจเรา นั้นคิด เช่นไร
ใจเป็น อย่างนั้น เช่นกัน
16 ตุลาคม 2549 07:09 น.
แม่มดใจร้าย
หากหัวใจอ่อนล้าไม่กล้าแกร่ง
อย่าสิ้นแรงแห่งใจนะเธอเอ๋ย
หากเพียงเหนื่อนอ่อนล้าฉันก็เคย
แค่อยู่เฉยพักใจให้หายตรม
อย่าพึ่งท้อกับใจที่เคยโศก
แค่เพียงโลกทำเราให้หมองหม่น
กับเรื่องรักที่เข้ามาเวียนวน
ทำสับสนจนใจไม่อาจทาน
14 ตุลาคม 2549 20:25 น.
แม่มดใจร้าย
ใจฉันคงรักใครไม่ได้อีก
เพราะถูกขีดเส้นรักให้ร้าวไว้
พอเริ่มรักก็เหงาทุกทีไป
เจ้าหัวใจร้องขอให้พอที
อยากจะหยุดเรื่องราวแห่งความรัก
แล้วขอพักหัวใจไว้ที่นี่
หยุดหัวใจให้เจอเธอคนดี
คนที่มีรักจริงไม่คิดลวง
แต่พบแล้วหัวใจยิ่งกว่าเศร้า
ยิ่งกว่าเหงาหัวใจที่เคยหวง
เพราะตัวเธอไม่ใช่มีคำลวง
แต่เธอหวงใจไว้ให้ใครกัน
14 ตุลาคม 2549 09:29 น.
แม่มดใจร้าย
ฝากตะวัน รอนรอน ตอนใจเศร้า
พาคนเหงา เศร้าใจ ในครานี้
ฝากตะวัน ดวงเดือน และวารี
นำไปที ใจเหงา ที่ร้าวทรวง
ฝากตะวัน พาคน ที่เลือนหาย
พาหัวใจ ล่องไป ทั่วแดนสรวง
ฝากความรัก ล่องลอย ตามพุ่มพวง
แล้วค่อยทวง สัญญา ลาตะวัน