22 ตุลาคม 2545 03:56 น.
แม่มดน้อยค่ะ
คืนนี้ดาวสวย ฟ้าใส
เธอคนไกลจะคิดถึงใครอยู่
คนทางนี้เขาคิดถึงเธอน่าดู
จึงอธิฐานกับหมู่ดาวนับร้อยพัน
นอนหลับฝันดีนะคืนนี้
ขอให้ในฝันเจ้าหญิงเป็นฉัน
เจ้าชายคือเธอละกัน
ขอให้ฝันของเธอมีเราเพียงสองคน
20 ตุลาคม 2545 02:09 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ดูเธอเปลี่ยนไป
จากเคยห่วงใยก็คล้ายจะห่างเหิน
รู้ไหมฉันเจ็บเหลือเกิน
ที่ต้องเผชิญกับความเฉยชา
เพราะฟ้ากว้างหรือใจคนเปลี่ยน
ฉันจึงได้บทเรียนเป็นความห่วงหา
นานแค่ไหนที่เธอไม่ส่งข่าวมา
กลับมาเถอะพร้อมด้วยคำลาก็จะฟัง
18 ตุลาคม 2545 22:13 น.
แม่มดน้อยค่ะ
เธอเดินเข้ามาหา
พร้อมด้วยคำลาสั้นๆ
ขอโทษนะที่ไม่อาจผูกพัน
รับรู้จนใจไหวหวั่นสั่นเครือ
เป็นไงล่ะหัวใจ
จะทำอย่างไรกับวันที่เหลือ
เมื่อทุ่มรักไปให้เขาฟุ่มเฟือ
สิ่งที่เขาเอื้อเฟื้อกลับมา เธอพอใจแล้วหรือยัง
ก็แค่หยดน้ำตา
ที่ไม่ได้ไหลออกมาให้เห็นบ่อยครั้ง
ควรไหมหัวใจ ควรตัดใจหรือยัง
หรือเธอกล้าจะหวังแม้จะหมดทาง
17 ตุลาคม 2545 23:54 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ที่สุดแล้วความไกล
ก็ทำให้ใจคนห่างเหิน
ทุกๆ ครั้งที่เธอก้าวเดิน
รู้ไหมว่าฉันต้องเผชิญอยู่กับอะไร
กับหยดน้ำตา
กับวันเวลาที่หวั่นไหว
กับความอ้างว้างที่มีภายในใจ
กับสิ่งที่เธอทิ้งไว้ก่อนเดินไปพร้อมจากลา
17 ตุลาคม 2545 23:39 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ระยะเวลาที่เราไม่พบกัน
จะพิสูจน์รักระหว่างเธอกับฉันว่ามั่นคงสักเพียงไหน
ระยะทางที่ห่างกันไกลแสนไกล
จะพิสูจน์หัวใจของเธอว่าแท้จริงแค่ไหนที่มี
ไม่ต้องการคำสัญญา
เพราะเชื่อว่าเวลาจะไม่ทำให้เธอเปลี่ยนผัน
เชื่อใจเธอ ด้วยความรู้สึก ด้วยความผูกพัน
รับรู้จากใจฉันว่าเธอจะเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
821
