26 มกราคม 2546 20:18 น.
แม่มดน้อยค่ะ
แต่งกลอนไม่เก่ง ไม่หวาน
นาน - นานจะมีคนกล้าอ่านซักครั้ง
แต่วันนี้ไม่สนล่ะ จะเขียนกลอนแบบจริงจัง
เขียนให้ใครสักคนนั่งอ่านนั่งฟัง. . แก้เหงาใจ
อ่านแล้วอาจจะรู้สึกเฉย - เฉย
ภาษาเชย - เชย เธออาจไม่เคยหวั่นไหว
แต่รู้ไว้นะ. . ไม่บ่อยที่จะเขียนกลอนส่งถึงใคร
แม้ฝีมือไม่เอาไหน. . แต่ก็ตั้งใจเขียนให้เธอ
18 มกราคม 2546 16:00 น.
แม่มดน้อยค่ะ
. . . . . . . . . . . . . .ฉั น. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
มี ใ ค ร ม า ก ม า ย ใ ห้ คิ ด ถึ ง
แ ล ะ เ ธ อ ก็ เ ป็ น ห นึ่ ง ใ น นั้ น
มี ใ ค ร ห ล า ย ค น ใ ห้ ผู ก พั น
แ ล ะ ห นึ่ ง ใ น นั้ น ก็ คื อ เ ธ อ
มี ใ ค ร ม า ก ม า ย ใ ห้ ห่ ว ง ใ ย
แ ล ะ เ ธ อ ก็ เ ป็ น ใ ค ร ห นึ่ ง ใ น นั้ น
มี ใ ค ร ห ล า ย ค น ใ ห้ บ อ ก ว่ า รั ก กั น
แ ต่ ห นึ่ ง เ ดี ย ว เ ท่ า นั้ น สำ ห รั บ ฉั น
- - - - - - - - - - -มี เ พี ย ง เ ธ อ- - - - - - - - - -
. . . . . . . . . . . . . .เ ธ อ. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17 มกราคม 2546 18:22 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ต่อให้ห่างกันหมื่นล้านไมล์
ความคิดถึงยังคงกระจัดกระจายทั่วท้องฟ้า
ต่อให้ห่างกันพันนาทีล้านเวลา
ความห่วงหาข้ามขอบฟ้ายังคงใกล้ตาไม่เปลี่ยนไป
ต่อให้ถูกกีดกั้นด้วยความต่าง
สำหรับใจบาง - บาง ยังมีอีกหลายอย่างเข้ากันได้
ต่อให้ถูกกีดกั้นด้วยเรื่องราวอีกมากมาย
สำหรับฉันไม่เคยมีความหมายเมื่อวันนี้. . ฉั น มี เ ธ อ
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
12 มกราคม 2546 20:15 น.
แม่มดน้อยค่ะ
เ ก็ บ เ อ า. . .ค ว า ม คิ ด ถึ ง ม า ใ ส่ ข ว ด
เ ก็ บ เ อ า. . .ก้ อ น ก ร ว ด ม า แ ต้ ม สี
เ ก้ บ เ อ า. . .ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ใ ส่ ค ว า ม ห วั ง ดี
เ ก็ บ เ อ า. . .ทุ ก ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ มี ส่ ง ถึ ง เ ธ อ
เ ก็ บ เ อ า. . .ด อ ก ไ ม้ ใ ส่ แ จ กั น
เ ก็ บ เ อ า. . .ค ว า ม ฝั น ใ ส่ ค ว า ม เ พ้ อ
เ ก็ บ เ อ า. . .พ ร ะ จั น ท ร์ เ คี ย ง ด า ว เ ส ม อ
เ ก็ บ เ อ า. . .เ พี ย ง เ ธ อ ม า ใ ส่ ใ จ. . .
T-T-T- -T-T-T
T-TT-TT-T-T-TT-TT-T
T-TT-TT-TT-TT-TT-T
T-TT-TT-T-TT-T
T-T-T-T-T
T-T
3 มกราคม 2546 22:14 น.
แม่มดน้อยค่ะ
กลายเป็นผู้หญิงงี่เง่า
ผู้หญิงโง่เขลาและน่าขำ
น่าสมเพชตัวเองกับทุกการกระทำ
คิดไปเองฝ่ายเดียวลำพัง. .ว่าเขาจริงใจ
สมควรแล้วกับน้ำตาเปื้อนแก้ม
ที่ได้แถมมาในความหวั่นไหว
ไว้ใจใครง่ายก็สมแล้วที่ต้องปวดใจ
ในเมื่อพาตัวเองเข้าไปใกล้แล้วจะโทษใครเมื่อใจพัง
ขอบคุณสำหรับเจ้าของบทเรียน
ที่ปรับเปลี่ยนความรักเป็นความผิดหวัง
ฉันยอมเป็นฝ่ายเดินออกไปเพียงลำพัง
เธอจะได้ไม่เสียเวลาชั่งใจภายหลัง. . .เพื่อเลือกใคร
ขอบคุณสำหรับผ้าเช็ดหน้า
ที่เธอยื่นมือมาเก็บซับความหวั่นไหว
พอเถอะ. . .เธอไม่จำเป็นต้องเสียใจ
เก็บความหวังดีเหล่านั้นไว้. . .ถ้าเพียงแค่เธอแสร้งทำ
หน้าส่วนตัว
834
