22 มีนาคม 2546 01:16 น.
แม่มดน้อยค่ะ
อย่ามองฉันเป็นผู้หญิงไม่ดี. . .
เพียงแค่เพราะมีใครผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน
ใครหลายคนที่ก้าวเข้ามาผูกพัน
คนหลายคนที่ปันใจให้ฉันก่อนจากไป
อย่ามองฉันเพียงแค่ที่เธอเห็น
ฉันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดไว้
อยากให้เธอลองมองลึก ๆ ที่หัวใจ
เพราะเธออาจมองเห็นอะไรอีกมากมาย
อย่ามองฉันเป็นผู้หญิงหลายใจ
อย่าตัดสินฉันให้เป็นเพียงผู้หญิงใจร้าย
อยากให้เธอรู้ว่าใครหลายคนที่ฉันรู้จักมากมาย
ไม่มีใครมีความหมายและสำคัญสำหรับฉันได้เท่าเธอ. . .
21 มีนาคม 2546 01:00 น.
แม่มดน้อยค่ะ
เขียนอะไรเล่นๆ ไปเรื่อยเปื่อย ดึกแล้วเอยเริ่มเมื่อยต่อไม่ไหว
เอนกายลงล้มแอบแนบหลับไป ฝันเห็นเจ้างูใหญ่เลื้อยไล่มา
ตะโกนร้องเรียกลั่น*ช่วยหนูด้วย* ทำไมถึงได้ซวยเป็นหนักหนา
ส่งเสียงเรียกแหบแห้งนานเวลา ยังไม่มีทีท่าใครเห็นใจ
เจ้างูยิ้มยิงฟันทำหน้าเอ๋อ น้ำตาเอ่อแก้มฉันเริ่มรินไหล
ให้ตายเถอะใครก็ได้มาไวๆ จับงูใหญ่ไล่ไปให้พ้นที
วิ่งข้ามเขาลูกนี้ไปลูกโน้น ร้องตะโกนลั่นป่าสุดแรงหนี
ตะวันดับพระจันทร์มืดยามราตรี เวลานี้เที่ยงคืนสยองใจ
ทันใดพลันนั่นเองเจ้างูยักษ์ สลัดร่างหน้าหักเป็นหน้าใหม่
รอยยิ้มผุดน้ำตาขาดประหลาดใจ เจ้างูใหญ่ที่แท้. . .แหม!! เป็นเธอ
20 มีนาคม 2546 02:19 น.
แม่มดน้อยค่ะ
เมื่อฉันไม่มีเธอ
ใช่ว่าจะเจอแต่เรื่องร้าย ๆ
ฉันกลับสุขสบาย
ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไม่ต้องแคร์ใคร
เมื่อฉันไม่มีเธอ
ใช่ว่าน้ำตาเอ่อไม่หยุดไหล
มีบ้างที่รู้สึกว้าเหว่ใจ
แต่ผู้หญิงอย่างฉันจะไม่ฟูมฟายให้ผู้ชายอย่างเธอ
ไม่ใช่ไม่เจ็บปวด
แต่เพราะความร้าวรวดที่พลั้งเผลอ
สอนให้ฉันเข้มแข็งเพื่อทนต่อหัวใจที่พร่าเบลอ
แค่อยู่บนโลกโดยไม่มีเธอ. . .
แค่นี้. . .ไม่ถึงตาย
19 มีนาคม 2546 16:11 น.
แม่มดน้อยค่ะ
มีคนมากมายหลายล้านบนโลกนี้
มีเธอยืนอยู่ในที่ ที่เรียกว่า ไกลโพ้นอีกฝั่งฟ้า
มีฉันยืนอยู่อีกทิศทางในที่ ที่ไกลห่างพันเวลา
แต่ความบังเอิญสามารถนำพาเราข้ามฟ้ามาพบกัน
มีคนตั้งมากมายบนโลกกว้าง
แต่จะมีใครบ้างที่โชคดีเหมือนฉัน
เพราะความบังเอิญเพียงอย่างเดียวไม่ใช่เหตุผล
ที่ทำให้คนสองคนมาพบกัน
แต่อีกหนึ่งเหตุผลสำคัญ. . . .
คือฟ้าตั้งใจส่งคนสองคนมาผูกพันข้ามเวลา
19 มีนาคม 2546 11:08 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ไม่อยากนั่งมองดาวคนเดียว
ไม่อยากโดดเดี่ยวบนโลกของความเหงา
มีใครหลายคนที่ก้าวเข้ามาคอยเป็นเงา
แต่ฉันไม่อาจเอาหัวใจไปฝากไว้กับใคร
เลยได้แต่นั่งนับดาวเพียงลำพัง
ค่ำคืนเหน็บหนาวทำได้แค่นั่งกอดเข่าสั่นไหว
โกรธตัวเองที่ไม่อาจผูกพันกับใครๆ
หรือจะโกรธเธอดีไหม. . .คนเฉยชา
เมื่อไหร่นะเธอจะยอมเผยใจ
ว่าลึก ๆ ข้างในเธอมีใครที่ค้นหา
ไม่กล้าแสดงออก กลัวเป็นผู้หญิงง่ายๆในสายตา
จึงได้แค่ทนเหงาไปจนกว่า. . .เธอจะเอ่ยออกมาว่ารักกัน
หน้าส่วนตัว
799
