23 พฤศจิกายน 2555 03:35 น.
แม่น้ำในฟ้า
ยามอรุณรุ่งรางกระจ่างฟ้า
บนพื้นผาป่าดอนสิขรเขา
ปลุกฝันตื่นลืมตาคว้ากล้องเอา
ตั้งเตรียมเตารอท่าตรงผาคอย
กาแฟต้มนมเติมเพิ่มรสกลิ่น
จัดจดจินต์คอยใจอุทัยคล้อย
ค่อยค่อยแย้มแสงแรกขึ้นแหวกรอย
ส่องแสงพลอยเพชรผาดผงาดพรหม
ณ เหลี่ยมเขาเงาแสงสำแดงสด
อรุณบทเบิกบาทพิลาสสม
รังสรรค์แสงแรงทาบทิวภาพชม
รื้นอารมณ์...อรุณ ณ รุ่งราง
มองหมอกม้วนมวลหมู่ดูลดหลั่น
ละเหลี่ยมชั้นผาเด่นเช่นชั้นขวาง
บันทึกภาพทาบฝันบรรจงวาง
ตำแหน่งสร้างโสตถิ์ศิลป์แห่งจินตรัย
ในอารักษ์แห่งธรรมชาติเห็น
พบร่มเย็นแห่งม่านวิมานใส
บนแผ่นฟิลม์ปริ่มฝันอันอำไพ
บันทึกใจแห่งป่า....บนผาแล
11 พฤศจิกายน 2555 07:39 น.
แม่น้ำในฟ้า
เธอเปลือยเปล่าหนาวสั่นในฝันอยู่
แม้นว่าดู ตอนตื่นมิขื่นขม
ระรื่นเห็นเป็นสุขทุกอารมณ์
แต่ทุกข์ตรมปวดร้าวเหน็บหนาวฝัน
เพราะค่ำคืนยืนยลอยู่บนฟาก
คอยคำฝากรักมาจากฟ้านั้น
กี่ค่ำคราราตรีไม่มีมัน
เสียงสวรรค์ฝากมาจากฟ้าไกล
ในห้วงฝันซุกซ่อนแอบนอนหนาว
เพราะเปลือยเปล่าไร้รักจักห่มให้-
อบอุ่นกายคลายหนาวเปลือยเปล่าใจ
มองฟ้าไปเห็นดาวยิ่งหนาวทรวง
ดาวเดียวดายคล้ายคนทนหนาวเหน็บ
สะสมเจ็บเป็นแสงสำแดงห้วง
กระพริบไฟไว้ถี่ฤดีดวง
คงเพื่อลวงหัวใจไม่ให้หนาว
8 พฤศจิกายน 2555 04:05 น.
แม่น้ำในฟ้า
หากไม่นิทรา...ฤาจะฝัน
โลกนิรันดร์แห่งใจไร้ความหมาย
เหมือนประตูรู้ที่แต่ปิดตาย
ด้วยเส้นด้ายความคิดที่ลิดรน
มีดวงใจ...ในนั้น นอนฝันอยู่
แต่ประตูสายใยอยู่ใดหน
ฝันแห่งรักทอดทางร้างจิตจน
หลับตาค้นไม่เจอะถ้าไม่นอน
ในภวังค์ฝังใจไว้กับคิด
ไยเหมือนปิดโลกบนบรรจถรณ์
หมอนกลับด้านพล่านจิตฤทธิ์อาทร
ถวิลร้อนถึงผู้ที่อยู่คอย
ในฝันเคย...เชยพักตร์เอารักห่ม
หอมอารมณ์ชมชื่นอย่างรื่นร้อย
อนิจจา...คราค่ำมิร่ำรอย
ข่มตาพลอยน้อยจิตอยากนิทรา
สุขเล็กเล็กในฝันที่ฉันมี
กลิ่นความดีเคยกรุ่นคุ้นนาสา
กลับพบพรากยากฝันบรรจบครา
เมื่อสองตาเต็มตื่นอย่างฝืนใจ
4 พฤศจิกายน 2555 12:55 น.
แม่น้ำในฟ้า
เพลงแสงจันทร์ขับขานกังวานก้อง
ทำนองล่องสำเนียงเสียงกำสรวล
จันทร์กระจ่างพร่างฟ้าพาคร่ำครวญ
มาลีฮวนฯครวญรักฝากแสงเพ็ญ
เร้าฤทัยใจจ้องให้ต้องจิต
อยากครวญคิดขับร้องทำนองเห็น
สุดปลายฟ้าสายัณห์ตะวันเย็น
แสนลำเค็ญออกเสียงสำเนียงจันทร์
อยากกล่อมนวลชวนรักเพียงพักผ่อน
บรรจถรณ์อ่อนกรุ่นอุ่นกลิ่นฝัน
มาลีหอมกลิ่นกายร่ายสัมพันธ์
แนบเนื้อหนั่นจุมพิตนวลชิดนอน
ในนิทราขับเสียงสำเนียงสุข
เอาใจขลุกคลุกเคียงขับเสียงสอน
บทเพลงเปลือยแปรทุกข์เป็นสุขพร
ภิรมย์รอนหลับใหลในเพรงกาล
อาบแสงแขแผ่รักเพียงพักตร์แนบ
อกอิงแอบแนบจิต...ชิดประสาน
กลิ่นอายรักปักษ์ใต้ในสายธาร
ให้วันวานผ่านร้ายสลายลง
ปิดเปลือกตาอมยิ้มอย่างอิ่มเอม
แล้วปรีดิ์เปรมเปี่ยมไปนัยประสงค์
แสงจันทร์กล่อมกระจ่างล้างพะวง
จงยืนยงเย็นอย่างทางแสงจันทร์
หน้าส่วนตัว
2520
