6 ตุลาคม 2555 14:46 น.
แม่น้ำในฟ้า
อยากเขียนกลอนความรักสักหมื่นบท
เขียนเพื่อจดในใจไว้ในฝัน
เขียนว่ารักรักรักไว้ทักกัน
เขียนให้เธอเท่านั้นในฝันนอน
มอบกุญแจหัวใจให้เธอถือ
ไว้ในมือพร้อมสิทธิ์อ่านอักษร
เปิดประตูสู่บ้านวิมานกลอน
อ่านทุกตอนตระหนักในรักนำ
คำจารใจด้วยคมแห่งความรัก
เขียนจำหลักรักเธอจนเผลอย้ำ
เป็นอักษรกลอนรักไม่วรรคคำ
ด้วยสุขล้ำค้ำเขียนเหมือนเวียนวน
ว่าหนึ่งรักสองรักสามรักกล่าว
สี่ห้ายาวสาวไปเป็นล้านหน
มีซ่อนไว้อีกเพียบจะเปรียบปรน
มันลามล้น...จนเหลือมิเบื่อใจ
กลอนเลยมีแต่คำว่ารักถ้อย
ไม่สิ้นสุดดุจสร้อย...สีสุกใส
เมื่อนิทรามานับจงหลับไป
สวมสร้อยใส่...ฝันซ้อนนอนฝันดี
รักฉันแม้นไกลตัวแต่หัวใจ
จะคงอยู่...ใกล้ใกล้เธอตรงนี้
รอพบเธอในฝันทุกวันมี
อย่างล้นปรี่เปี่ยมรัก...ด้วยรักรอ
6 ตุลาคม 2555 14:30 น.
แม่น้ำในฟ้า
มองเมฆลอยคล้อยเห็นตอนเย็นย่ำ
เมฆลอยต่ำเกาะกลุ่มเป็นพุ่มเห็น
เหมือนขุนเขาเงาดำเมื่อย่ำเย็น
ฟ้าครามเป็นฉากกรอบช่างชอบชม
เมฆม้วนกายคล้ายควันลดหลั่นแสง
เด่นดูแดงแดดส่องแสงทองสม
เลื่อมลายลัดตัดแสงแห่งฟากพรม
ขมวดปมเป็นศิลป์จินตนา
ไกลไกลรอบขอบฟ้าเมฆาขุ่น
สีดูตุ่นหมุนเคลื่อนอยู่เกลื่อนฟ้า
แม้ดูเหมือนอยู่ลิบเพียงพริบตา
เมฆมวลหนามัวหม่นจะฝนโปรย
เมื่อแสงลับ...ดับดวงตะวันรอน
เงาสิขร...ก้อนเมฆวิเวกโหย
ปะทุแสงแวงวับรับลมโชย
เสียงโอดโอย....ครวญคร่ำพร่ำฝนริน
ฝนตกฟังหลั่งสายมิวายพ้อ
นานเนิ่นหนอ...รอหยุดสุดถวิล
ถึงนวลเจ้า...เฝ้าทนฟังฝนยิน
อยากโบยบิน...หัวใจไปหานาง
เพื่อกอดกายคลายหนาวคราวฝนตก
เอาอุ่นอก..โอบกอดเพียงทอดร่าง
บรรเทาหนาวร้าวสั่นสรรพราง
ทดแทนร้าง...ห่างจิตด้วยคิดครวญ
หน้าส่วนตัว
1579
