เปรียบใจฉันเป็นผืนดินแตกระแหง ผ่านร้อนแล้งรักร้ายมาหลายครั้ง จนเย็นชาความจริงจนชิงชัง อยู่กับความผิดหวังเสมอมา แล้วอยู่อยู่ก็มีหยาดน้ำฝน ซึ่งเปรอปรนผืนดินให้รู้ค่า ความอ่อนโยนชุ่มชื่นหยาดน้ำฟ้า ปลอบประโลมเมตตาอาทรกัน จึ่งผืนดินเริงร่ำความฉ่ำชื่น เปลี่ยนวันคืนโหดร้ายได้สุขสันต์ เกิดต้นไม้งอกงามนานาพันธุ์ และหนึ่งต้นนั้นคือ"ความรัก"