ใบบางปลิวละลิ่วหล่น น้ำตาปนลมหนาวพราวเป็นสาย เสียงสะอื้นกลืนก้องสะท้อนใจ ใบไม้ไหวใจร่วงลงปูดิน คราเหมันต์หั่นใจเป็นสองเสี้ยว ใจครึ่งเดียวเหลียวหาค่าหมดสิ้น ลมหนาวแทรกแสบทรวงดวงชีวิน น้ำตารินสิ้นรักหักสาบาน ลมเหมันต์ผันรักผลักลงเหว สุมไฟเปลวรักร้าวเข้าเผาผลาญ หมดลงแล้วเยื่อไยใจทรมาน ลมหนาวผ่านพ้นไปใยหวนคืน เหมันต์เอยอย่าผ่านมาได้ไหม เกรงหัวใจบอบช้ำซ้ำสะอื้น โอ้เหมันต์ผ่านแล้วอย่าหวนคืน ไม่อาจฝืนยืนล้าน้ำตานอง