24 กรกฎาคม 2550 19:28 น.
แมวแต้ม
น้ำตา...........
คือยารักษาแผลสดๆ
ปล่อยให้รินหลั่งรด
ลบเค้าให้หมดจากหัวใจ
เพื่อนแท้..........
หมอผู้ดูแลยามเจ็บไข้
ปลอบประโลมรักษาด้วยหัวใจ
ห่วงใยเพื่อนรักมีห่างกาย
เวลา.........
คือยารักษาแผลร้าย
ซ่อมแซมใจที่เป็นแผลกลาย
ให้หายเหมือนใจป้ายแดง
โรคหัวใจ..........
เจ็บจริงเจียนตายมิใช่แกล้ง
เพื่อนแท้ น้ำตา เวลา ช่วยเปลี่ยนแปลง
ใจกลับแข็งแรงสู้อยู่หยัดยืน
18 กรกฎาคม 2550 22:09 น.
แมวแต้ม
โอ้ แม่ม่ายคนงามน่าสงสาร
ทรมานกายใจแต่หนหลัง
เจ้าเข็ดหลาบความรักไม่จีรัง
ใจพังเมินหน้าหาพระธรรม
ฟังก่อนคนดีอย่าหนีหาย
เมินชายทุกคนแม่งามขำ
ฟังพี่คนดีไม่กี่คำ
พี่จะพร่ำความในให้เธอฟัง
แม่เนื้อเย็นเป็นม่ายป้ายแดงๆ
ใจแสลงชายหยามตราใจฝัง
พี่จะขอรักษาใจที่ผุพัง
ลืมความหลังดั่งลมพัดผ่านไป
ทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องประดับ
พี่ประทับรับขวัญแม่หน้าใส
มิได้หมิ่นดูแคลนแต่อย่างใด
พี่อยากให้ของดีที่คู่ควร
วอนกานดามองมาหาพี่บ้าง
เจ้าเมินหมางทางใจให้ปั่นป่วน
พี่คนนี้จริงใจไม่เรรวน
อยากจะชวนเธอมาหารักจริง
13 กรกฎาคม 2550 22:19 น.
แมวแต้ม
รักแล้วร้างทางสั้นสะบั้นรัก
เธอนั้นหักอกร้าวคราวหนหลัง
เมื่อเห็นดีมีคนอื่นฝืนรักพัง
เจ็บเจียนคลั่งรักลวงช้ำกรรมปางใด
เก็บเศษรักแตกร้าวคราวรักล้ม
เศร้าตรอมตรมขมใจขื่นฝืนไม่ไหว
ให้น้ำตาแทนกาวซ่อมดวงใจ
เป็นใจใหม่ที่แข็งแรงแกร่งคืนมา
เขาคนหนึ่งเคยซึ้งเรื่องคราวหลัง
เป็นคนรั้งใจเจ็บขึ้นรักษา
เขาคนหนึ่งเขาคนนั้นมีเมตตา
ช่วยเยียวยารักษาใจให้กลับคืน
จะเริ่มรักครั้งใหม่อีกซักหน
จะรักคนที่รักเราใช่ทนฝืน
จะรักคนที่ช่วยเราลุกขึ้นยืน
จะรักคนที่หยิบยื่นความจริงใจ
สายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ
จะให้รับเธอคืนมาคงไม่ไหว
วันเธอจากเอ่ยร่ำลาไม่อาลัย
จากกันไปไม่ไยดีมิลืมเลือน
กลับไปเถิดอย่าจองเวรกันเลยนะ
แล้วฉันจะกรวดน้ำให้ถึงเพื่อน
จากไปแล้วจงลาลับอย่าหวงเรือน
มันก็เหมือนหวงรางหญ้าน่าขันจริง
10 กรกฎาคม 2550 22:24 น.
แมวแต้ม
ก่อนเอนกายอิงแอบแนบนอนฝัน
ทุกๆวันกราบพระก่อนล้มหัว
นอนห่มผ้าอุ่นสบายไปทั้งตัว
พอล้มหัวหลับสบายไปทั้งคืน
จะฝันดี ฝันร้าย หรือไม่ฝัน
ไม่สำคัญก็แค่ฝันนอนต้องตื่น
เพียงแค่ฝันยามนิทราในค่ำคืน
พอเช้าตื่นเราต้องพบความเป็นจริง
2 กรกฎาคม 2550 14:26 น.
แมวแต้ม
ฉัน...เพื่อนที่แสนดี
ล้วนไมตรีหยิบยื่นมิตรสหาย
ครื้นเครงเฮฮาวุ่นวาย
มากมายคบหาสมาคม
ฉัน...คนขี้เหงา
ผีเข้าซึมเศร้าทับถม
เงียบหงอยปล่อยว่างอารมณ์
ขื่นขมตรมใจคนเดียว
ฉัน...นางมารร้าย
เอะอะโวยวายตาเขียว
กัดขย่ำวาจาดั่งคมเขี้ยว
กลืนเคี้ยวให้สิ้นดิ้นขาดใจ
ฉัน...ใครกันแน่
จริงแท้ว่าฉันคือคนไหน
ส่วนผสมกลมกลืนกันไป
แต่ทั้งหมดมาจากใจไม่ปลอมแปลง
ฉัน....ก็คือฉัน
คืนวันผันผ่านไม่ปรุงแต่ง
เป็นตัวของตัวแจ้งแสดง
อย่าเคลือบแคลงมองให้ครบฉันทุกมุม
หน้าส่วนตัว
1644
