28 เมษายน 2550 16:29 น.
แมวแต้ม
ที่จริงฉันเป็นคนอย่างไรกันนี่
เหมือนคนดีมีรอยยิ้มให้คำปรึกษา
ปลิ้นปล้อนโกหกเห็นๆกันกับตา
มีวาจาไหลลื่นไร้หัวใจ
ฉ้อฉลบงการวางแผน
เที่ยวแล่นเสนอหน้าไปไหนๆ
ปากพูดทั้งที่รู้อยู่กับใจ
ชักใยเงื่อนงำอำพราง
เล่นตลกกับจิตใจคน
หนีไม่พ้นคงต้องโดนเองซะบ้าง
ริอาจเป็นแม่ชักเข้านำทาง
เราช่างเป็นคนไร้หัวใจ
มีความลับมากมายอยากเฉลย
เรื่องที่เคยเป็นมาแต่หนไหน
น้ำท่วมปากล้นออกตามาจากใจ
ผิดแค่ไหนใจเพิ่งรู้อยู่กับตัว
จนมาถึงวันนี้
วันที่เค้าเจ็บช้ำทั้ง 2 ฝ่าย
รู้เช่นเห็นช้ำแทบวางวาย
มันสายเกินไปจะแก้ตัว
28 เมษายน 2550 10:02 น.
แมวแต้ม
ขอโทษที่เข้าไปในชีวิต
ขอโทษที่หลงผิดอยู่เสมอ
ขอโทษที่เข้าไปวุ่นวายในชีวิตเธอ
ขอโทษอยากให้รู้เสมอว่าหวังดี
แท้จริงเป็นเพียงเด็กน้อย
ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องราวต่างที่มี
พูดพร่ำบอกออกไปไม่ใช่ที่
ทำรู้ดีมีกึ๊นแท้โง่งม
จุ่นจ่านวุ่นวายชีวิตเขา
เรื่องของเราเอาให้รอดก่อนทับถม
อย่าไปชี้ทางใครหวงแก้ปม
เค้ารักขมมานั่งช้ำเพราะคำเรา
อยากขอโทษซักพันครั้ง
ไม่หวังให้อภัยคนโง่เขลา
ผิดแต่เริ่มไม่รู้ตัวทำเรื่องเศร้า
บาปเป็นเงาตามตัวจนวันตาย
28 เมษายน 2550 09:33 น.
แมวแต้ม
เหมือนสายฟ้าผ่าฟาดเข้ากลางอก
น้ำตาไหลตกข้างในใจเจ็บช้ำ
เจ็บครั้งเดียวฝังใจไม่อยากจำ
มันเจ็บย้ำช้ำอยู่ทุกวันคืน
มาวันนี้ฟ้าสางทางสว่าง
เริ่มเห็นทางเดินใหม่ใจสดชื่น
เธอจะกลับมาขอใจให้กลับคืน
ไม่อยากกลืนกลับช้ำจำจนตาย
เธอเห็นฉันไร้ค่ายามมีเขา
ลืมเรื่องเราเก่าก่อนตอนเธอหมาย
จะครองรักครองคู่จนวางวาย
แต่กลับหายเพียงคืนเหงาเขาเจอเธอ
บอกให้ฉันลืมเธอคนไม่ดี
บอกให้ลืมเคยมีเธอเสมอ
บอกให้ลืมไม่มีฉันไม่มีเธอ
บอกให้ลืมคำรักเสมอเคยบอกกัน
มาวันนี้กลับคำมาขอคืน
ไม่ต้องฝืนคนไม่ดีไม่ต้องฝัน
ตั้งแต่วันนั้นที่เราจบสิ้นกัน
ชีวิตฉันไม่มีวันหวนกลับไป
หน้าส่วนตัว
887
