27 มีนาคม 2550 17:31 น.
แมวแต้ม
เสียงสะท้อนก้องในใจใครไม่รู้
เหมือนยืนอยู่เพียงลำพังฟังสรรพเสียง
มิได้แว่วเสียงใดไร้สำเนียง
ยินเพียงเสียงร่ำร้องก้องหัวใจ
ความเงียบเหงาเข้ามาในชีวิต
เพียงน้อยนิดแค่หนึ่งคนนั้นอยู่ไหน
ขอเพียงคนนั่งข้างๆให้แรงใจ
เหลียวไปไหนไม่มีใครเลยซักคน
27 มีนาคม 2550 17:29 น.
แมวแต้ม
เป็นเพียงเงาที่เลื่อนลอย
เหงาหงอยล่องลอยคอยหา
แลเหลียวหายวับลับตา
ไร้ค่าในความทรงจำ
เป็นเพียงหมอกขาวเบาเจือจาง
อ้างว้างเลือนลางจางหาย
พอแสงแดดกล้าก็ลับกลับกลาย
ร้างราห่างหายไปกับสายลม
เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งในความทรงจำ
ไม่มีค่าเป็นคนธรรมดาก็เท่านั้น
คนที่เคยเห็นหน้าไปวันๆ
ไม่ได้สำคัญอะไรเลย
เป็นเพียงความว่างเปล่า
ไม่บอกกล่าวกลับเมินเฉย
เราก็ไร้ตัวตนเหมือนเช่นเคย
ไม่เหลืออะไรเลยในความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
785
