16 มกราคม 2550 17:17 น.
แมวแต้ม
นั่งนับเข็มนาฬิกาเวลาหมุน
ใจคุกรุ่นอกไหม้ใจหม่นหมอง
ดังเฉือนใจไปทุกวิเวลามอง
ใจฉันต้องแหว่งหายคล้ายเวลา
ทีละขีดผ่านไปให้ระทึก
ใจระลึกถึงเธอสุดเพ้อหา
อยากจะอยู่ใกล้เธอทุกเวลา
ใจห่วงหาเธออยู่ทุกโมงยาม
5 มกราคม 2550 09:28 น.
แมวแต้ม
เหนื่อยไหม
หัวใจที่อ่อนล้า
กล้ำกลืนน้ำตา
ไขว่คว้าสายลม
เพียงลมที่อ่อนไหว
พัดผ่านใจได้สุขสม
เหลือไว้เพียงรอยลม
ชื่นชมแล้วจางไป
3 มกราคม 2550 15:27 น.
แมวแต้ม
ก็ค้นก็หากันเรื่อยไป
เหนื่อยใจหรือยังเธอจ๋า
เพียงหยุดสักนิดแล้วมองมา
คนที่หาที่แท้อยู่ไม่ไกล
คนเราบางครั้งแปลก
เมื่อครั้งแรกไม่มองคนใกล้ๆ
เฝ้าครวญหาแต่คนอยู่ห่างไกล
ละเมอไปใช่กระต่ายหลงจันทร์เพ็ญ
บางครั้งเหมือนฟ้าแกล้ง
ให้ออกแรงค้นเท่าไหร่ก็ไม่เห็น
เพียงนั่งพักปล่อยใจให้เย็นๆ
ก็จะเห็นสิ่งที่ค้นหามานาน
มองโลกแห่งความจริงกันเถิด
อย่าเตลิดกับความฝันอันแสนหวาน
จงตื่นเถิดมองโลกต่างจากวันวาน
ก้าวเดินผ่านอย่างเข้มแข็งแรงพลัง
เพียงความหวังความฝันใช่ความจริง
อย่าจมดิ่งห่วงลึกแห่งความหวัง
รู้สติเตือนตนให้จีรัง
อย่ากักขังใจเพ้อละเมอไป
คนในฝัน ยังไงก็คือฝัน
ไม่มีวันเป็นจริงเธอเห็นไหม
ที่จำเป็นดอกนะคือหัวใจ
ต้องใช้หัวใจมองใช่สองตา
หนังหน้าเต่งเด่งดึ๋งเดี๋ยวก็ย่น
ไม่คงทนเหมือนหัวใจหรอกเธอจ๋า
ยิ่งนานวันยิ่งเหนียวแน่นแจ่มนัยน์ตา
กาลเวลามิพรากใจเราจากกัน
รูปหล่อพ่อรวยดูสวยหรู
ไกลสุดกู่เกินเพ้อละเมอฝัน
ในนิยายหรอกนะเคยอ่านกัน
ตื่นจากฝันลืมตาหาความจริง
หน้าส่วนตัว
1061
