28 กุมภาพันธ์ 2550 09:18 น.
แมวแต้ม
นอนบนเตียงเคียงกับความเหงา
มีความเศร้าคลอเคล้าไม่ห่างหาย
เจ็บซ้ำๆย้ำทุกวันมันเจียนตาย
ไม่อาจระบายเป็นคำพร่ำรำพัน
แหงนมองฟ้าเงยหน้ามองดวงดาว
มีความหนาวเป็นเพื่อนในคืนฝัน
ฝันว่าเธอยังอยู่คู่เคียงกัน
เพ้อตื่นฝันพลันเธอหายไปลับตา
น้ำตามันท่วมอยู่ในอก
มันไหลตกอยู่ข้างในใจเหว่ว้า
แสบในอกฟกในใจไม่รู้ว่า
เราจะบ้าอย่างนี้อีกกี่คืน
ระทมอกสะท้อนใจใครไม่เห็น
มองแค่เป็นขี้เมานั่งทนฝืน
กินแต่เหล้าเมามายทุกค่ำคืน
สุดกล้ำกลืนน้ำตาไว้ในใจตน
มีเพียงเหล้ากับความเหงาอยู่เป็นเพื่อน
อีกกี่เดือนกี่ปีจะผ่านพ้น
เจ็บครั้งนี้นานนักสุดจะทน
อยากให้พ้นคืนหนาวร้าวรานใจ
ขอบคุณพี่หนุ่มผู้ให้ข้อมูล
ขอบคุณนิวและมิน ผู้ที่ทำให้แต่งกลอนสนุกขึ้น
16 มกราคม 2550 17:17 น.
แมวแต้ม
นั่งนับเข็มนาฬิกาเวลาหมุน
ใจคุกรุ่นอกไหม้ใจหม่นหมอง
ดังเฉือนใจไปทุกวิเวลามอง
ใจฉันต้องแหว่งหายคล้ายเวลา
ทีละขีดผ่านไปให้ระทึก
ใจระลึกถึงเธอสุดเพ้อหา
อยากจะอยู่ใกล้เธอทุกเวลา
ใจห่วงหาเธออยู่ทุกโมงยาม
5 มกราคม 2550 09:28 น.
แมวแต้ม
เหนื่อยไหม
หัวใจที่อ่อนล้า
กล้ำกลืนน้ำตา
ไขว่คว้าสายลม
เพียงลมที่อ่อนไหว
พัดผ่านใจได้สุขสม
เหลือไว้เพียงรอยลม
ชื่นชมแล้วจางไป
3 มกราคม 2550 15:27 น.
แมวแต้ม
ก็ค้นก็หากันเรื่อยไป
เหนื่อยใจหรือยังเธอจ๋า
เพียงหยุดสักนิดแล้วมองมา
คนที่หาที่แท้อยู่ไม่ไกล
คนเราบางครั้งแปลก
เมื่อครั้งแรกไม่มองคนใกล้ๆ
เฝ้าครวญหาแต่คนอยู่ห่างไกล
ละเมอไปใช่กระต่ายหลงจันทร์เพ็ญ
บางครั้งเหมือนฟ้าแกล้ง
ให้ออกแรงค้นเท่าไหร่ก็ไม่เห็น
เพียงนั่งพักปล่อยใจให้เย็นๆ
ก็จะเห็นสิ่งที่ค้นหามานาน
มองโลกแห่งความจริงกันเถิด
อย่าเตลิดกับความฝันอันแสนหวาน
จงตื่นเถิดมองโลกต่างจากวันวาน
ก้าวเดินผ่านอย่างเข้มแข็งแรงพลัง
เพียงความหวังความฝันใช่ความจริง
อย่าจมดิ่งห่วงลึกแห่งความหวัง
รู้สติเตือนตนให้จีรัง
อย่ากักขังใจเพ้อละเมอไป
คนในฝัน ยังไงก็คือฝัน
ไม่มีวันเป็นจริงเธอเห็นไหม
ที่จำเป็นดอกนะคือหัวใจ
ต้องใช้หัวใจมองใช่สองตา
หนังหน้าเต่งเด่งดึ๋งเดี๋ยวก็ย่น
ไม่คงทนเหมือนหัวใจหรอกเธอจ๋า
ยิ่งนานวันยิ่งเหนียวแน่นแจ่มนัยน์ตา
กาลเวลามิพรากใจเราจากกัน
รูปหล่อพ่อรวยดูสวยหรู
ไกลสุดกู่เกินเพ้อละเมอฝัน
ในนิยายหรอกนะเคยอ่านกัน
ตื่นจากฝันลืมตาหาความจริง
20 ธันวาคม 2549 20:44 น.
แมวแต้ม
จำใจจำจากเจ้าจำจร
เพียงพรพระพี่พร้องผ่านผัน
วอนเวียนเว้นว่างหว่างวัน
เจ้าแจ่มจันทร์จำจากเจ้าจำใจ
ผ่านพ้นเพียงเพื่อพลัดพราก
แม้นมิมากมีแม่มิ่งหมาย
จำจรจากเจ้าแจ่มจันทร์ใจ
เว้นวันวุ่ยวายวนเวียนวกวน
ค่ำคืนขืนข่มขมขืน
พร่ำพร้องพื้นเพรียกพลางพรากพ้น
เหยียบเย็นย้อนย่างแย้มยล
มืดมนเมียงแม่มิ่งมิมี
กราบกรานกรก้มเกล้า
สร่างเศร้าสร้างส่งเสริมศรี
พร้องพระพร่ำพรเพียงพี่
มิ่งมีหมายมั่นแม่มา
ร่วมมือกับพีบอลซังอีกแล้วเจ้าค่ะ เหมียววว
หน้าส่วนตัว
2770
